Yaşamak için bırakılmış bir yön baktım, yoktu.
Ben direnmek için elimden geleni yaptım.
Dost gerçekleri.
Düşman işine geleni.
Deli ağzına geleni.
Aşık içinden geçeni söylermiş.
Ne cenneti merak ediyorum ne de cehennemi.
Çünkü ben annemi gülerken de gördüm ağlarken de…
Düşümde aşk ile karşılaştım. İnsanı arıyordu.
Uyandım, insan ile karşılaştım. Aşkı arıyordu.
“Ben” kattım sana biraz,
Öyle sevdim seni..
Çünkü sen de bensiz;
O kadar güzel değilsin hani..
İnsan parasını kaybedince fakir,
Özgürlüğünü kaybedince esir,
Aşkını kaybedince şair olurmuş.
İyi geceler canım derdin.
Gecenin iyiliğinden çok,
Canın olma düşüncesi yeşerir dururdu içimde.
Benimle ömür geçer mi ki dedim.
Senle geçirmeye ömür yeter mi? dedi.
İşte bu bana bir ömür yetti.
İnsanlar gelmeleriyle boşluk dolduranları severler,
Gitmeleriyle boşluk yaratanlara aşık olurlar.
Uykunun içinde bir rüya, rüyamda bir gece, gecede ben.
Bir yere gidiyorum, delicesine. Aklımda sen
Bekle dedi, bekle dedi gitti ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi.
Sırtımızı yaslayıp uyuduğumuz taşları mı atacaklar kafamıza; taş kalpleri taç yaptık diye başımıza.
Unutsun beni demişsin, bu bana imkansız geliyor.
Çünkü unutmam için önce seni hatırlamam gerekiyor.
Önce büyük büyük düşündüm sonra büyük büyük yaşadım ne varsa onlar aldı şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.
Kolay mıdır bir anda her şeyden vazgeçip gitmek, yoksa her şeye rağmen gitmekten vazgeçip sevmek mi gerek.
Kaçmak istedikçe sana yakalanıyorum.
Söndürmek istedikçe sana yanıyorum.
Yenildim işte! Yine de seviyorum.
Kaybedeceğini bile bile neden mücadele ediyorsun dedi.
Öleceğini bile bile yaşadığını unutmuştu o ama bozmadım.
Sana bir şiirler olmuş sevgilim.
Yüzün gözün söz içinde.
Hangi imla kitabına baksam,
Ben den ayrı yazılıyorsun.
Kaybedeceğini bile bile neden mücadele ediyorsun dedi…
Öleceğini Özdemir Asaf Sözleri bile bile yaşadığının unutmuştu o ama, bozmadım…
Beni benden çıkardınız beni benden aldınız.
Göz görmeye görmeye bir uzağa bıraktınız.
Kendime dönmeye artık çok geç.
Dünyanın nüfusu ikiye bölünüyor.
Yarısı sen oluyorsun, yarısı ben.
Sonra ikimiz bir bütün oluyoruz, kimseye sezdirmeden.
Yaşamak, ilkin sevgi ile sevmek ile başlar, doğumla, doğmakla değil.
Yaşam da sevgisizlikle biter, ölümle, ölmekle değil…
İnsanın zamanı varsa, her şeyin gelmesini beklemeye mecburdur.
Her şeyi varsa eğer; Zamanın geçmesini beklemeye mahkumdur.
Yanına kadar koştuktan sonra,
Bir adım daha atamayacaksan eğer;
Oraya kadar sakın koşma.
Sana değil, bekleyene yazık olur.
Aynı günde dört mevsime şahit olmak gibi bir şey bu…
Önce özlüyor, sonra ağlıyor, akşamları küsüyor, geceleri çok seviyorum.
Ne an yaklaştımsa ittiniz ve ne zaman geldimse gittiniz.
Siz hep büyük ve önce idiniz gerçekten öyle oldu önce siz bittiniz.
Gelecekse beklenen, beklemek güzeldir.
Özleyecekse özlenen, özlemek güzeldir.
Ve https://www.neguzelsozler.com sevecekse sevilen; O hayat her şeye bedeldir.
Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç.
Başka şehirleri özleyelim orada seninle.
Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar ikimize yetmez…
Seni bulmaktan önce aramak isterim.
Seni sevmekten önce anlamak isterim.
Seni bir yaşam bitirmek değil de,
Sana hep hep yeniden başlamak isterim.
Dün sabaha karşı kendimle konuştum.
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.
Yokuşun başında bir düşman vardı.
Onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum.
Bilemiyorum insanlar gelmeleriyle yalnızlıklarını dağıtanları severler,
Gitmeleriyle kendilerini yalnız bırakanlara aşık olurlar.
Tutkuların evinde savaş kırıkları var;
Kül olmuş bir bütünün yonga yanıkları var.
Eski özlemlilerin yeni bahçelerinde,
Anı kuyularının suskun çığlıkları var.
Ölebilirim bu genç yaşımda,
En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
Şimdi kavak yelleri esiyorken başımda,
Sevgilim, seni bir akşamüstü düşündürebilirim.
