Özdemir Asaf Sözleri

Sayfamızda Özdemir Asaf Sözleri, Özdemir Asaf Şiirlerinden Sözler  yer almaktadır.

Ben sana hep üşüyordum,
Çünkü kıştım.
Nakıştım, bakıştım…
İnkar etmiyorum da bunu..
Seni sevmek gibi büyük işlere kalkıştım..
Ve lütfen inkar etme
Sana en çok, ben yakıştım.

Evlilik, iki kişilik yalnızlıktır.

Ben sevmekten hiç borçlu çıkmadım.

Kendine gel! Seni orada bekliyorum.

İki seçeneğin var; ya kal, ya gitme!

Beni yokluğunla savaştırma, kaybederim!

Yaşamak değil, beni bu telaş öldürecek.

Makyajı akıyor farkının; herkesleşiyorsun…

Mutlu edemeyeceksen meşgul de etmeyeceksin.

Gelmesen önemli değil,
Gelsen önemli olurdu.

Her korkan kaçmaz,
Ama her kaçan, korkaktır.

Boşuna yorulma gönül,
Sadece sevmek yetmiyor.

Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor.

Benim en sevdiğim söz, senden duyduğum bendir.

Yalnızlık dışarıdan gelmez, insanın içindedir.

Sen bana bakma ben senin baktığın yerde olurum.

Oysa ne çok ağladım ben tek damla yaş dökmeden.

Bekle deseydin, gelmeyeceğini bilsem bile beklerdim.

Sil ağzının kenarını,
Yine gülüşünden cennet akıyor…

Ben gülüşüne öldüm,
O ölüşüme güldü.
Farklıydık işte.

Bir gün benden şikâyet ettiğin ne varsa, özleyeceksin!

Yalnızlık paylaşılmaz;
Paylaşılsaydı yalnızlık olmazdı.

Tek kişilik miydi ki bu şehir,
Sen gidince bomboş kaldı.

Beni öyle bir yalana inandır ki ömrümce sürsün doğruluğu.

Herkes fazlasıyla sevmiş,
Ben eksikleriyle de sevdim oysa.

Ne zaman imkansızı seversen,
İşte o zaman gerçek seversin.

Bir kelimeye bin anlam yüklediğim zaman sana sesleneceğim.

Bir sevgiyi anlamak, bir yaşam harcamaktır. Harcayacaksın!

Bakarken kıyamamak mı, yoksa baktıkça doyamamak mıdır aşk?

Gelmeyecek bir gideni, olmayacak bir nedeni beklediniz mi?

Güçlü olmanın türlü yolları vardır, dürüst olmanın bir tek.

Ben ölseydim, o belki ağlardı.
Ama o ağlasaydı; ben ölürdüm.

Sevilenin yanlışı görünmez,
Sevilmeyenin görüntüsü yanlıştır.

Yine de beddua edemem sana,
Allah ne mutluluğun varsa versin.

Aşk adında ne bir kadın gördüm ne de bir erkek. Bu korku neden?

Kim bilir kaç kişi ayrı yataklarda, birbirine sarılarak uyuyordur.

Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler.

Beni bundan böyle beklese beklese hüzün bekler çağırsa çağırsa hüzün.

Sus be yüreğim, bende biliyorum özlediğimi; susta bilmesin özlendiğini.

Sus be yüreğim,
Ben de biliyorum özlediğimi;
Susta bilmesin özlendiğini..

Bir kez geçer, bir insan bir karşı’ya,
Ondan sonra artık her şey karşı’dır.

İmkânsızları yaşamak mıdır sevmek,
Yoksa severken imkânsız mıdır yaşayabilmek?

Bir zamanlar senin çirkinliklerin de güzeldi,
Şimdi güzelliklerin bile çirkin.

İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri?
Yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?

Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş, Sersem.
Beni seni beklerken ölmem ki beklersem.

İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri,
Yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?

Sen.
Pardon “siz” demeliydim.
Siz kaç yüzlüydünüz?
Ben yanlışlıkla hangisini sevdim?

İnsansız adalet olmaz… Adaletsiz insan olur mu?
Olur, olmaz olur mu? Ama olmaz olsun.