Yakup Kadri Karaosmanoğlu Sözleri, Yakup Kadri Karaosmanoğlu Alıntılar yer almaktadır.
Merhaba, merhametten gelir.
Her şeyden evvel kendini tanı!
Gönül dediğin Allah’ın evidir.
Yalnızlık dinmeyen bir sızıdır.
Unutunuz! En iyi intikam unutmaktır.
Can sıkıntısı bilmeyen insana ne mutlu.
Acaba ruhunuz da yüzünüz gibi değişti mi?
Aşk, her şeyden evvel hissi bir alışkanlıktır.
Bütün söyleyeceklerim ya bir his, ya bir hayal eseri.
İçimden “Mutlaka bir gün bunlara alışmalıyım” diyorum.
Bir defa affeden aşık artık durmadan affetmeye mahkumdur.
Ve çevre değiştirmedikçe insanın değişmesine imkan yoktur.
Zehir yudum yudum içilmez. Onu, bir hamlede yutmak lâzımdır.
Kaldı ki susmak bile, eğer gözler konuşuyorsa bir anlam taşır.
Zira sevildiğini hisseden kadın kadar çekilmez bir şey yoktur.
Artık bu hayat şartları içinde gönül meselelerine yer mi kalır?
Kalbindeki sevginin hâlâ nasıl ve Yakup Kadri Karaosmanoğlu Sözleri neden devam ettiğine şaşıyordu.
Aramızdaki bütün anlaşmazlıklara rağmen yeryüzünde, o benim tek dostumdu.
Unutmak, unutmak! Onu unutmak için neler yapmadım. Hiç bir şey kâr etmedi.
Hiçbir kadın yoktur ki seni seviyorum sözü önünde hişsiz ve lakayt kalabilsin.
Ben, şu anda, iki ayrı insanım. Biri her şeye ağlıyor; öbürü her şeye gülüyor.
Sanki kinle kararmış sevdanın ateşi, ruhunun bütün tatlı usarelerini kurutmuştu.
Türkiye’nin karanlık semasında Mustafa Kemal adı bir şafak yıldızı gibi parlıyor.
Bazen bir gülümseyişi, bir bakışı en içinden çıkılmaz meseleleri bir anda çözüveriyordu.
Beni her şey yoruyor. En ufak bir sesten https://www.neguzelsozler.com rahatsız oluyorum. Günün aydınlığı fazla geliyor.
Çoktandır, ne okuduğum var, ne yazdığım!” Bütün eski meşguliyetlerim bana şimdi yavan geliyor.
Zira, hayat ne tamamiyle güzel, ne büsbütün çirkindir. Hem acıklı hem gülünç tarafları vardır.
Kaç yaşında olduğumu ve arkamda bıraktığım geçmişi unuttuğum gün, kim bilir, ne kadar rahat edeceğim.
Ben, bu hayvanları çok severim. Bu çirkin, galiz tabiat ortasında tatlı ve cana yakın yalnız onlardır.
Ah, yaşamak ne tatlı! Her şeye rağmen her ihtimale her şüpheye hatta her tecrübeye her kanaate rağmen yaşamak.
Ağlamak, ağlamak bu tatlı bir şey… Bu, yağmurun bir yaz günü kuru ve kızgın toprak üzerine yağışı gibi bir şey…
Kah zihnimi büyük ve önemli şeylerle işgal ederek, acımı unutmaya çalışıyorum. Kah okuyorum, okuyorum, okuyorum.
Ve arkamda hiçbir kimse bırakmayacağım. Ne bir dost , ne bir sevgili… Hiçbir izim de kalmayacak, hatta mezarım bile.
Ne acayip âlem! Burada, herkes kendini eğleniyor zannediyor; fakat, hepsi de can sıkıntısından ne yapacağını şaşırmış.
Her akşamüstü sanıyorum ki, artık dünyanın sonu gelmiştir. Üzerinde yaşadığım bu toprak, ya içindeki gizli dert ile şişip çatlayacak ya da bir dehşetli gürültü ile yerin dibine doğru çöküp gidecektir.
Not: Siz de Yakup Kadri Karaosmanoğlu Sözleri biliyorsanız yorum bölümünden ekleyebilirsiniz.
