Sayfamızda Halide Edip Adıvar Sözleri ve Halide Edip Adıvar Alıntılar yer almaktadır.
Anlamak affetmektir.
Zaman her şeyi halleder, İhsan.
Sabırla sükun daima birlikte gelmez.
Ne sıkıntılı, ne beyhude ve ne azaplı gün.
Ah bir kere ağlasa! Yaşları hep içine akıyor.
Her iyi kadın erkek için mukaddes bir kalkandır.
Kadınlar sade bal değil, zehir tesiri de yaparlar.
Başım, başım karışıyor. Bu gün artık yazamayacağım;
Ölmekten korkmamak askerlerin nefsine mi münhasırdır?
Allahım, sen küffarı hak sar eyle, diye dua ediyordu.
Halide Edib Adıvar Güzel Sözler
Kendi aşkımı, kendi yaramı sade kendi gözlerim gördü.
Kendimi çocuk ve çocuk ruhlu insanlara daha yakın duyuyorum.
Sevmek demek, sevdiği için ceza görmeyi göze almak demektir.
İstediğin zaman seninim, istediğin yolda yürürüm. (Vurun Kahpeye)
Çocuk hayal gücü demektir, cesaret demektir, yaratıcılık demektir.
Fırsatlı, fırsatsız zehirlerini akıtan matbuat bu noktada müttehit.
Ateşten gömlek taşıyanlar sıcağın ısıttığı kadar yaktığını da bilirler.
Deha cinse göre değil, dahinin ruhunun hususiyetine göre eser yaratıyor.
Milletler dostumuz, hükumetler düşmanımız olmuştu. (Türkün Ateşle İmtihanı)
Gerçek despotlar, siyasal olsun olmasın her vakit, her çeşit ünden ürkerler.
Türk genci daha mütecaviz, daha dalgalı, daha istediği çok olan bir mahluktur.
Kadınlar kendilerini sevenler için değil, onlara hükmedenler için can verirler.
Sanatkârların sanatkârı Halik’in işlerindeki hikmetine hangi fânî akıl erdirmiş?
İnsan en çok sevdiklerine ancak en iyi yapabileceği verebiliyor. (Ateşten Gömlek)
Dünya, bütün memleketin sefaletine, esaretine, talihsizliğine rağmen, çok güzeldi.
Biz zavallı insanlar, kalplerimizin elinde birer oyuncaktan başka bir şey değiliz.
Ben bu bayrağın altında doğmuş bir Türk kadınıyım. Burada yaşadım, burada öleceğim.
Ne ıssız ve insansız, yeknesak ebedi bir arz. Ne rengi, ne hayatı, ne tenevvüü var.
Halide Edib Adıvar Alıntılar
Kainatta ne varsa hepsi vehim ve hayal; yani aynalara vuran akisler veyahut gölgeler.
Sevmek meşakkatti. İyilik, çocuk gibi azaptan, Halide Edib Adıvar Sözleri fedakârlıktan, belki de ölümden doğardı.
İnsanı yaşatacak olan ne tıp ne de makinedir yavrum, doyurulmuş duygularımızdır sadece.
Milletinin ve memleketinin geleceği tehlikede olmamak şartıyla ben daima savaşa karşıyım.
Cemal’in yanında kolu bir bağ içinde simsiyah örtülü bir kadın. İçimden, İzmir geliyor, dedim.
Gece en karanlık ve ebedi göründüğü zaman gün ışığı en yakındır. Her gecenin bir sabahı vardır.
… Nazım’ın yüzünde bir şey yavaş yavaş ölüyor, mavi gözleri soluyor, hayatı gidiyordu… (Handan)
Hayat insana oklarını atar, siz de göğsünüzü açar, onların ciğerlerinize saplandığını görürsünüz.
Bir kere annem beni dünyaya getirdi, bir kere de sen, bambaşka bir dünyaya beni getiriyorsun Rabia.
Rabbim, sen, nefes almamızı bile bize kendi lütufları diye gösteren zalimlerden bizi bir an için kurtar
Her kuvvet, ölüm karsısında cılızdır. Bir daha size söyleyeyim: Ölüler ne konuşur, ne sever, ne sevilir.
Eğer Tevfik, meramını anlatabilseydi sanatın yazıda değil, https://www.neguzelsozler.com her an değişen hayatta olduğunu söyleyecekti.
Aşk ahlakı! Kim bilir belki istikbalde insan müesseselerinin nazımı o olur… İnşallah olsun. (Sinekli Bakkal)
Kimi küçücük bir çocuğun gönül amacı, en büyük hükümdarların bile demir kilitli kapılarını açıp içine giriyor.
Zaman, bize öğretmenle öğrenci arasındaki dengenin ölçülü olmasının ne kadar çok gerekli olduğunu ispat etmişti.
Meyhaneler sakini ol; iç, mihrapları yak, kâbeyi ateşe ver. Fakat ey insan, kendi cinsini incitme! (Sinekli Bakkal)
Bu, beyaz gergin tenli, pembe yanaklı, fare kapanı gibi sımsıkı kapanan ince dudaklı, küçük karagözlü bir kızcağızdı.
Haksızlığa sapıp çoğu insanın seninle beraber olmasını sağlamaktansa adaletle davranıp tek başına kalmak daha iyidir.
İçinde korku var, ölüm korkusu… Yaşamak o kadar tatlı ki… Hatta gözyaşları, ıstıraplarla dolu olduğu zaman bile güzel.
Başkumandanın hiç uyumadığını söylüyorlar. Dairesinde daima aynı parlak ışık, aynı gölgelerde hareket. (Ateşten Gömlek)
Bana öyle geliyor ki hep başkaları için yaşayanların bir tarafı eksik kalıyor, güneş görmeyen ağaçlara, çiçeklere benziyor.
Sevdiğimiz her şey esasen bizimdir. Kalbimizin içindedir. Ona o kadar sahibiz ki, dünyanın orduları kalbimizden onu koparıp atamaz…
İçimde ilâhî bir ahenk akını var gibiydi. Bir çocuğun güzelliği sezişinin, büyüklerinkinden çok daha derin olduğunu tahmin ediyorum.
