Sitem Sözleri

Sitem Sözleri, Sitem Mesajları, Sitemli Sözler, Sitem Lafları, Sitem Yazıları, En Güzel Sitem Sözleri yer almaktadır.

Değmiyor bazen uğruna yorulduklarımız.

Gel diyemiyorum ama yine de bekliyorum!

Sen çok sev de, bırakıp giden yar utansın.

İstenmediğim gönülde gölgemi bile bırakmam ben.

Yanında olmayı geçtim, keşke biraz umurunda olsam.

Kulaklarım çınladı. Yine kime seni seviyorum dedin?

Bazen çok seversin ve o ardına bakmadan çekip gider.

Tek kişilik miydi bu şehir, sen gidince bomboş kaldı.

Sen susunca çok yoruluyorum! Acaba neyi anlatmıyorsun.

Beni seviyor gibi yapmasaydın inan bu kadar üzülmezdim.

Biri de çıkıp demiyor ki sen yalnız değilsin, ben varım.

Bir insana gereğinden çok değer verirsen o insanı kaybedersin!

Biz kimseyi incitmeden, kimse bizi incitmeden yaşayamaz mıydık?

Anlatamıyorum ki ben derdimi, gözlerine bakıp konuşamıyorum ki.

Üzülme! En azından herkesle hayal kurmaman gerektiğini öğrendin.

Çünkü aşk, yaralıyken asla bulamayacağınız garip bir kan grubudur.

Ben renklerin en siyahını hak ettim mi. O kadar beyaz severken seni.

Ben senin gözlerinde ölülerin bile şahit olamayacağı cenneti gördüm.

Beni çok çabuk unutmuş olabilirsin, olsun. Bilirsin severim balıkları.

Değer verdiğin insan sana değer vermiyorsa, bırak kendi değeriyle kalsın.

Senin için değildi yaptığım onca şey, sadece sen zannettiğim kişi içindi.

Ben yalnızca sevdiklerimden korkarım. Çünkü beni sadece onlar incitebilir.

Velhasıl kelam hissettiğin kadar kalbinde söyleyemediğin kadar dilindedir.

Sonra birbirimize iyi geceler demeden uyumaya başladık. En acısı da buydu.

Bazen sadece seninle konuşsun istersin. Ama o herkesle konuşur, sana susar.

Şimdi ne bugünsün ne de yarın. Olsa olsa sadece yarım. Ya da eksilen yanım.

Merhaba sevdiğim. Ben sevmediğin bugün de mi geçmedim aklının o kıyılarından?

Sev öyle sev ki kalmasın sende gurur, gurur’un başladığı yerde sevgi son bulur.

Kahretsin ki; dinlediğim her şarkıda seni anımsatan, ya gözlerin, ya ihanetin var.

Çok gördük dışı dubleks, içi bodrum katı aşkları. Ben müstakil yalnızlığımla mutluyum.

Susmak yorucu bir lisan… Ama taştan soğuk gözlerine anlam yüklemeye gücüm kalmadı artık.

Sen bir şeyler verdikçe dost görünen çok olur. Birde sen iste gör, hepsi birden yok olur!

Susmak yaksa da içimi, hiç karartmadım yüreğimi. Keşkelerim var belki ama üzmedim kimseyi.

Ya sevmelisin adam gibi rol yapmadan, ya da gitmelisin bu şehir bir intihara sahne olmadan.

Ben ne kadar zilzurna sarhoş olsam da yaşadıklarımdan çıkarken hesabı ödeyecek kadar ayığım.

Bir dosta ve sıcak bir ele ihtiyacın olduğunda diğer elini tut. Kimseden fayda yok bu devirde!

Cömert olmayınca malın, vefa olmayınca arkadaşlığın, karşılık olmayınca aşkın bir hayrı olmaz.

Sen aslında gitmedin öyle değil mi? Eskisi gibiyiz hala, hala çocuklar gibi; her şey şakacıktan.

Yağmur taneleri gibiydik seninle bulutların arasından düşerken kaybetmiştik aslında birbirimizi!

Dertlerin kalkınca şaha, bir sitem yolla Allah’a, görecek günler var daha, aldırma gönül, aldırma.

Bu hayatı çekilmez yapan biz değil, sadece karşımızdakilerin vaat ettikleri yalanlara kapılmamızdır.

Gitmek gerekir bazen fazla yormadan, daha çok bıktırmadan. Eğer vaktiyse ardına bile dönüp bakmadan.

Gün gelir beni unutursan beni hiç sevmemişsindir ama gün gelir beni hatırlarsan beni hep sevmişindir.

Sana o kadar kırgınım ki, seni bin parçaya bölsem yetmez. Ama kaybolacak bir parçanada gönlüm elvermez…

Eski dostlarını unutan mevki sahipleri, zamanı gelince yeni arkadaşları tarafından unutulmaya mahkumdur.

Unutmak gerekiyormuş unutulma pahasına, zaman değilmiş gideni getiren, aslında zamanmış var olanı götüren.

Ne sesin gelir oldu kulağıma ne hayalin gelir oldu gözlerime, sadece bir başıma kaldım yalnızım ve sensizim…

Öğretmenim, alfabeyi say, dedi. Saydım. Derin bir bakış attı bana. O nerde, dedi. ‘o’ artık ‘ö’ldü öğretmenim.

Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum. Unutmak alışmaktır. Unutursun demiyorum. Ama alışacaksın biliyorum.

Yarı yolda satacak olan varsa baştan def olsun, bi insan ya doğuştan adam olsun, yada kendi kendine yok olsun.

Ne üzgünüm, ne de kırgınım. Yorgunum sadece. Kendime bile tahammül edemezken, nasıl katlanayım kendini bilmezlere.

Ey gönül! Şimdi sorarım sana, hangi aşk daha büyüktür? Anlatılarak “dile” düşen mi? Anlatılmayıp “yürek” deşen mi?

Bana geleceksen her şeyinle benim olarak gel. Bir emanet gibi geldikten sonra, yanımda olmanın ne anlamı kalır ki.

Ben ne yaptım kader sana, mahkûm etti beni bana, her nefeste bin sitem var, şikâyetim Yaradan’a, şikâyetim Yaradan’a.

Hani bırakmayacaktın ellerimi, hani gülecektik her acıya birlikte ey sevgili, şimdi kollarım boş soğuk ve sessizim sensiz.

Hayatta gözyaşlarımı hak edecek bir insan görmedim. Ya benim gözyaşlarım gereksiz, ya da uğruna gözyaşı döktüğüm insanlar değersiz.

Ben gelmeden evvel nasıldın, nasıl? Simdi kovuyorsun, bitti o fasıl. Ahde vefa yok mu, bu mudur usül? Yüreğin attıkça beni hatırla!