NEDİM SÖZLERİ
Başkalarının yoksulluğu üstüne şato kurulmaz.
Öğren sonsuza kadar yaşayacak gibi, yaşa yarın ölecek gibi.
Âşıksan kendi canına kıymak yetmez, sevdiğini de öldüreceksin.
Genelde savaşanlar ve o savaşta ölenler, savaşı çıkaranlar değil.
Bu paha biçilmez İstanbul şehri ki, dünyada bir benzeri daha yoktur.
Meyhane mukassi görünür taşradan amma, bir başka ferah başka letafet var içinde.
Yok bu şehir içre senin vasfettiğin dilber Nedim, bir peri suret görünmüş, hayal olmuş sana.
Görmemiştir kimseler canın tenden gittiğini. Ben gözümle gördüm; İşte şu giden canım benim!
Yolculukta dört taş bulsalar üçüyle ocak kurup tencere kaynatıyor, dördüncüsüne tapıyorlardı.
İnsanoğlu aşkınlığın peşindeydi, önü ve sonu karanlık olan yaşamına bir anlam, bir amaç ararken.
Sahi ne güzeldir yolculuk! Eğer bir bekleyeniniz yoksa, hiç kimseye, hiçbir yere bağlı değilseniz.
Zaman kavramı da yoktu, çünkü dünden kalan iz bugün siliniyor, yarın bugünden hiçbir iz taşımıyordu.
Belki de, her şey gibi aşkı da alaya alarak, kendi derdini, kendi çaresizliğini örtmeye çalışıyordu.
Beyaz renklerin anası, rahminde, kırmızı, yeşil, mavi ve tüm tonları saklayan sürekli gebe bir anne.
Ağzınızdan çıkanlara daima dikkat edin. Çünkü bir sözü unutmak bir yüzü unutmaktan çok daha uzun zaman alır.
Seni kalbime yoldaş edindim, benimle söyleşen yalnız sen oldun. Bedenimi ise benimle oturmak isteyenlere bıraktım.
Sahi haykırsam kim duyar sesimi benden başka. Hayat mutlak bir yalnızlıkta uzun konuşmalarmış, yeni fark ettim bunu.
Oysa gün batımına çok vardı daha. Eski günler, tüm felaketler geride kalmıştı. Osmanlı’nın çöküşü de. Biten aşklar da.
İnsan insana bu kadar aç olabilir mi, o an anladım olabiliyormuş demek. Onu orada avucuma almak, cebime koymak, bir yüzük gibi parmağıma takip ömür boyu bir daha yanımdan ayırmamak istedim.
NEDİM BEYİTLERİ
Bir elinde gül bir elinde cam geldin sâkıyâ,
Kangısın alsam güli ki câmı yâ seni
Ben sordukça böyle Nedim’i kim kıldı nâtüvân,
Gösterir mecliste engüşt ile mînâ seni.
Ey görüntü aleminin akıllı gezgini,
Hiç köşk biçiminde gördün mü ilkbaharı?
Ber-çîde dâmen-i sitem olmuş şitâb ile
Serv-i revânımın yine benzer itâbı var
Döğülmeğe söğülmeğe koğulmağa billâh
Hep kaailim ammâ ki efendim senin olsam.
Der sana Nedîmâ bunu tekrâr be tekrâr
Serd oldu hevâ çıkma koyundan kuzucağım.
Bu imtidâd-ı cevre ki bahtın şitâbı var
Mihnet-medâr olan feleğe intisâbı var.
Bu şeh-i Stanbul ki bî-mislü bahârdır
Bir sengine yek-pâre Acem mülkü fedâdır…
Eyledi bir iki peymâneyle ser-gerdan bizi
Âh o sahbâ satıcı akl alıcı kâfir kızı
Sînede bir lâhza ârâm eyle gel cânım gibi
Geçme ey rûh-ı revân ömr-i şitâbânım gibi
Nola gitse kendüden hayretle cân-ı nâ-sabûr
Yâ Nedim Sözleri seferdir yâ tahammül çünki aşkın çaresi
Bana kul olsun deyü hâcet ne fermân etmeğe
Ben senin çoktan efendim bende-i fermânınam
Bizde eyler imtihan çeşmânı hep sihrin Nedîm
Tahta-i meşk-ı füsûnuz şimdi biz cadûlara.
Türk-tâz-ı çeşm-i bî-mârın mıdır zâlim senin
Böyle mülk-i hüsnü yek-ser kâfiristân eyleyen
Sen demişsin kim kimin hayrânıdır bilmem Nedîm
Nâzenînim pek bilirsin kim senin hayrânınam.
Murâdın anlarız ol gamzenin iz’ânımız vardır.
Belî söz bilmeziz ammâ biraz irfanımız vardır.
NEDİM GAZELLER
Tahammül mülkünü yıktın Hulagu Han mısın kafir
Aman dünyayı yaktın ateş-i suzan mısın kafir
Kız oğlan nazı nazın şehlevend avazı avazın
Belasın ben de bilmem kız mısın oğlan mısın kafir
Ne ma’na gösterir duşundaki ol ateşin atlas
Ki ya’ni şule-i cansuz-ı hüsn ü an mısın kafir
Nedir bu gizli gizli ahlar çak-i giribanlar
Aceb bir şuha sende aşık-ı nalan mısın kafir
Sana kimisi canım kimi cananım deyü söyler
Nesin sen https://www.neguzelsozler.com doğru söyle can mısın canan mısın kafir
Şarab-ı ateşinin keyfi rüyun şul’elendirmiş
Bu haletle çerağ-ı meclis-i mestan mısın kafir
Niçin sık sık bakarsın öyle mirat-ı mücellaya
Meğer sen dahi kendi hüsnüne hayran mısın kafir
Nedim-i zarı bir kafir esir etmiş işitmiştim
Sen ol cellad-ı din ol düşmeni iman mısın kafir
NEDİM BERCESTELER
Sen bî-haber hayâlin ile gûşelerde biz
Tâ subh olunca her gece ayş u dem eyleriz
Esdikçe bâd-ı subh perîşânsın ey gönül
Benzer esîr-i turra-i cânânsın ey gönül
Güllü dîbâ giydin ammâ korkarım âzâr eder
/>
Nâzenînim sâye-i hâr-ı gül-i dîbâ seni
Gülüm şöyle gülüm böyle demektir yâre mu’tâdım
Seni ey gül sever cânım ki cânâne hitâbımsın
NEDİM ŞİİRLERİ
GAZEL
Hele îd oldu ol gül-gonce handân olduğun gördük
Demâg-ı telh-kâmın şekkeristan olduğun gördük
O sîm endâmı aldık halka-î ağûuşa bir kerre
O elmâsın hele zîb-i nigin-dân olduğun gördük
Meh ü mihrin senin olsun felek biz îd-gehlerde
Hilâl ebrûların hurşîd-i tâbân olduğun gördük
O kâfir-beççe bir peymâne sahbâ sundu kim alıp
Derûn-i lâleden âteş fürûzân olduğun gördük
Niyâz ü nâz ü nûş ü bahş ü ibrâm-ı kenâr ü bûs…
Bugün meclisde zevkin böyle tûfân olduğun gördük
Yalan olmaz o şûhun görmedik mey içtiğin ammâ
Bir iki kerrecik hem-bezm-i mestân olduğun gördük
Gülistân görmedik gül kokmadık ammâ ruhün meyden
Gül-ender-gül gülistân-der-gülistân olduğun gördük
Bi-hamdillâh yine kilk-i Nedîmâ-yı sühân-sâzın
Gazel-perdâz-ı bezm-i sadr-ı zî-şân olduğun gördük
TAHAMMÜL MÜLKÜNÜ YIKTIN
Tahammül mülkünü yıktın Hulagu Han mısın kafir,
Aman dünyayı yaktın ateş-i suzan mısın kafir.
Kız oğlan nazı nazın şehlevend avazı avazın,
Belasın ben de bilmem kız mısın oğlan mısın kafir.
Ne ma’na gösterir duşundaki ol ateşin atlas,
Ki ya’ni şule-i cansuz-ı hüsn ü an mısın kafir.
Nedir bu gizli gizli ahlar çak-i giribanlar,
Aceb bir şuha sende aşık-ı nalan mısın kafir.
Sana kimisi canım kimi cananım deyü söyler,
Nesin sen doğru söyle can mısın canan mısın kafir.
Şarab-ı ateşinin keyfi rüyun şul’elendirmiş,
Bu haletle çerağ-ı meclis-i mestan mısın kafir.
Niçin sık sık bakarsın öyle mirat-ı mücellaya,
Meğer sen dahi kendi hüsnüne hayran mısın kafir.
Nedim-i zarı bir kafir esir etmiş işitmiştim,
Sen ol cellad-ı din ol düşmeni iman mısın kafir.
