Güvendiğim yerden kırıldım, hem de defalarca...

Uğruna öldüğüm adam, cenazeme gelmedi...

Canın çıkar da, sesin çıkmaz bazen...

O kadar fazla anlam yüklemişim ki sana, sen gidince altında kaldım sevgimin. Kendimi mutlu etmek için sevmişken, kendi sevgimde boğuldum...

En çaresiz hallerimde ben teselli ettim kendimi. Kimse bilmiyor içimde yaşadıklarımı. Kimse bilmiyor her gün ter edilecekmiş gibi hissettiğimi. Tutunacak bir dalım yok. Bütün sevdiklerimin dallarını kırdılar. Teker teker söküp aldılar onları benden. Çaresizim. Susuz kalmışım. Yavaş yavaş ölüyorum. Biri gelse. Sarsa yaralarımı. İyileştirse beni. Su verse. Kendime getirse. İnsanlar o kadar çıkarcı olmuşlar ki, küçücük dertleriyle uğraşmak uğruna etraflarındaki insanların derdini umursamaz olmuş. Ve ben bu dert denizinde boğulmaktan korkuyorum. Bir el gelse, çıkarsa beni bu karanlıktan. Olmaz mı?

Bak yarama doktor, ne saranım var nede halimi soran, Gün gelir beni bu hale koyanı bulurum, Bak yarama doktor bey halim hal rüyanda görmüşsen özlemişsindir. Rüyanda görmek için yatıyorsan sevmişsindir.

Gözümüzün önünde koşuyorsun kanka çocuğa git özelden yaz..

Verdiğim değerin altında ezilmek de varmış. Paramparça oldum...

Sessizlik arkasından çığlıklarım bitmiyor. (insta: x0x.zeynep.x0x)

Herkes gitti. Bİr tek dostum kaldı. Babamı kaybettim, annemi kaybettim. Abimi kaybettem. KArdeşimi kaybettim. Bir tek dostum kaldı yanımda. Ben kızım, o ise erkek. İsmi Hüseyin hatta. Her gördüğümde söylüyorum artık ona bir tek sen varsın yanımda diye. Her şeyim oldu lan o benim. Hem annem oldu, hem babam. Kaybettiğim dostlarımın yerini doldurdu. Gençliğime ışık tuttu. Kendini üsdü, beni mutlu etmeye çalıştı. Belki görürsün kanka yazdığımı. Her seferinde teşekkür ediyorum sana ama bir de buraya yazayım dedim. Her şeyimsin kardeşim sen benim...

1 ay önce sevgilimden ayrıldım. Kalbim sıkışıp durdu o günden sonra.. Yatılı okulda okudum için rapor almam gerekiyordu kardiyolojiden. Bu gün gittim işte kardiyolojiye. Doktor bana dedi ki kalp krizi başlangıcın var. Ve ben diyemedim ki benim kalbim paramparça, nasıl kontrol edebildin? Bir insan ne kadar değer verebilirse bir kişiye, o kadar değer vermiştim ben ona. Bir insan ne kadar anlam yükleyebilirse o kadar anlam yüklemiştim ona.. Gitti. Kalbim'i tekletip gitti. O gitti ben bittim. Şimdi ise izi kaldı bende. İzini bıraktı. Ben ise yavaş yavaş biteceğim...

Yoruldum be. Koşacak mecalim kalmadı. O yüzden yanımda yürüyecek birini arıyorum. Düşünce tutunmak için dalım olacak biri...

Hayat çok zor be kanka.. Sevdiklerimiz terk ediyor. Biz ise bir bavul dolusu anı ile sokakta kalıyoruz bir başımıza. Şubat ayının 23'ü, 2021... Çok karmaşıktı bu gün... Bu gün benim son bulduğum gün oldu. Küçük yaşımda (6 yaşındayken) babamı kaybetmiştim. Babam ölünce koruyacak , kollayacak hiç kimsem kalmadı. Öz abim babam öldükten sonra bana taciz etmeye kalktı her akşam. Ben her akşam ağlıyordum. Her gün yastık yüzü değiştiriyordum göz yaşımın ıslaklığından dolayı. Her gün banyo yapıyordum derimi kanata kanata. Dışım temizlense, içim kan ağlıyordu. Kimseye söyleyemiyordum. Köy yerinde yaşıyordum o zamanlar. Dağ'a götürdü beni. Av Tüfeği vardı ve ayaklarımın dibine sıktı. Anlatırsan olanları bir dahaki kafana olur dedi. Susmadım sonrasında... Kaybedicek daha neyim kalmıştı ki? Polisi aradım. Apar topar geldiler aldılar beni. Bir yere götürdüler. Geçici bir yurt gibi. Orda yurda yerleştirme işlemlerim başladı. Şu an ise İstanbul'dayım... Yaşım 17 , daha gençliğimin baharındayım. Ancak nefes alamıyorum. Yaşıyorum ama nefes alamıyorum. Yetmezmiş gibi sevdiğim çocuk terk etti 2 gün önce... 23.02.2021... Yanlış anlaşılma yüzünden terk etti beni... Şu zamana kadar o kadar fazla ağlamışım ki. Bitti dediğinde 2 damla yaş aktı sadece gözümden. İçim kan ağlıyor, göz yaşım damarlarımda geziyor ancak dıştan her şey sıradan... Hayattan zevk alamıyorum gibi. Hevesim kalmamış yaşamaya. Nefes almaya gücüm yok artık. Boşluktayım. Düşüyorum. Nereye kadar giderim böyle bilmiyorum ama uzun sürmeyecek. Yakında çakılacağım yere. Dibe vuracağım. Bir cam gibi paramparça olacağım. toplamaya çalışanın canını yakacağım. Elbet bir toplayan olacaktır beni canını acımasına aldırmadan. İşte o kişi burdan biri olsun istiyorum. Buraya hep kalbi kırıklar geliyor çünkü.. İki kalbi kırık insan olarak, birbirimizin kalbini saralım istiyorum. Beraber çıkalım bu çukurdan istiyorum. Şu zamana kadar o kadar kişiye hayatımın anlamını yükledim ki, şu an yaşamak için bir amacım yok. Biri okusun, görsün yazdıklarımı ve beni kurtarsın bu çukurdan. Sevmeye gücüm kalmadı. Sevmeyi öğretsin biri bana. Nefes almayı unuttum, gelsin nefesim olsun biri. Belki bazı kişiler direk sevgili aradığımı düşünür, ama öyle değil.. Ben sadece hayata tutunacak sağlam bir dal arıyorum.... Beni biri bulsun, kurtarsın...