Kırık Kalp Sözleri

Bu sayfamızda Kırık Kalp Sözleri, Kırık Kalp Mesajları, Kırılmış İnsan Sözleri ve Kırık Kalp Yazıları yer almaktadır.

İki kelime yetiyor seven kalbi kırmaya, sonra roman yazsan ne fayda..

Yanağım gülüyordu, yüreğimin ağrısını bilmiyorlardı.

Kızgınlık çok gürültülüdür, oysa kırgınlık ne kadar da sessiz.

Yüreği ile yaşamayana, yüreğinin sesini duyuramazsın.

Kalbimde kalbine yok bile kinim, bence artık sende herkes gibisin.

Yürekli bir kadının başı, yüreksiz bir erkeğin omzuna ağır gelir.

Kaybettiklerimin hesabını kalbimden çekin, bildiğim kadarıyla limitsizim.

Kırık kalplerin hikayesi kısa olur. Ne oldu derler; “Hiç” dersin, biter.

Doğada bulunan en sert element, sevmekten vazgeçmiş bir kadının yüreğidir.

Yürekleri daracık bazılarının. Ne sevgi sığıyor içine, ne de insanlık.

Hani derler ya insan sevdiğine hiç kırılır mı? Aslında insan en çok sevdiğine kırılır.

Duydum ki böbreğinde taş varmış sevgili. Kesin kalbinden düşmüştür.

Aşk kalpten, dost sırttan vurur! Kalbin iyileşir ama sırtın hep kambur kalır.

İnsan sevdiklerine kırılmazmış, kırılmadım ki paramparçayım sadece!

Gözlerim artık hayata ölü bakıyor, sözlerim içimde dökülüyor kalbim ise atmayı unuttu.

Dargınlığım sana değil aşkım, seni seven kalbime.

İmkansız aşk yoktur. Sadece imkanları zorlamaya mecali olmayan bir yüreksiz vardır.

Sonra duvara yumruk attım. Elin acısından, yüreğimin acısını duymayım diye.

Yüreğimi bıraktım kalbinin kapısına. Hatırıma düştükçe, hüznüm gönlüme ağır geliyor.

Yüreğin çığlık çığlığa cümleler kurarken, dilin avaz avaz susuyorsa çaresizsin.

Hani bir anda bir sancı girer ya yüreğine! İşte o yaşadığın bensizliktir! Benim yaşadığım sensizlik gibi.

Akıl almaz bir sabır benimkisi. Öldüğünü bile bile, yüreğimde bir ceset taşıyorum.

Bu yalnızlığım gerçek hayattan alınmıştır. Ve tüm hakları yüreğimin en dipsizliğinde her hakkı saklıdır.

Bir ah çeker yüreğim birde besmele. Unutma sevdiğim her ahım şikayetimdir Rabbime.

Yoksulluğu anladık da sevmek neden kıt kanaat? Yoksa yürekler mi yoksul, kimler biçmiş aşk’a fiyat?

Yüreğin benim memleketim; ben şimdi nereye gidersem gideyim, gurbetteyim.

Ben iyiyim doktor. Sen yüreği insan olmayanları tedavi et. Bendeki hastalık sadece insan sevigisi.

Güldüğüme aldanıp zannetme beni bahtiyar! Yaşımız çok genç ama yüreğimiz ihtiyar.

Kendine bile yabancı geliyor insan bir süre sonra. Kalp ayrı dertte, beyin ayrı dertte, ten ayrı dertte.

Başkasının olsan da, bu kalp senindi. Ben ölümle dans ederken, o artık elindi.

Neden suskunsun diyorlar. Yürek yâr’alı olunca, bir “göz”, bir de “kalem” konuşur. Dil sus’ar bilmiyorlar.

Orta yolu olmayacak bunun, ya sen çık bu kalpten, ya da ben çıkayım artık bu bedenden!

Sakın geceyi bahane edip gelme düşlerime. Nasıl olsa namus borcun yok yüreğime. Çünkü hiç değmedi ömrün ömrüme.

Kalp bir bahçe gibidir. Onda mutlaka bir şeyler bitecektir. O halde güzel şeyler ekin ki güzel şeyler bitsin.

Bunca çığlık ve acı boşuna değildir gecelerde. Güneş, kolay doğmuyor elbet, karanlığa mahkum edilmiş yüreklerde.

Parmak uçlarıma kadar incindim. Gelmen neyi değiştirir? Ben yalnızlığın sırat köprüsünden tek başıma geçtim.

Umudunu yitirme diye bütün düşlerimi bıraktım gökyüzüne. Ya sana gelecekler, ya da vurulup düşecekler hain bir yüreğe.

Benim tokatım; adamın yüzünü değil, içini acıtır! Çünkü ben; o tokatı elimin tersiyle değil, yüreğimin tersiyle atarım!

Kirli bir çocuk yüzüyüm kapında! Ama dünyanın en temiz gözleriyle bakıyorum sana. Şeker değil istediğim, yüreğini koy avuçlarıma.

Beddualarımı onda bırakır sevaplarımı yüreğimde saklarım. Masum bir günahsa yaşadığım gururumdan susarım.

Bir mezar şehri gibiyim bugünlerde. Ruhsuz ölüler taşıyorum beynimde ve yüreğimde. Sahi ben kaç damla gözyaşıyım gözbebeklerinizde?

Nehir gibidir insan; Sadece yüzüyle bilinir. Derininde ne saklar, Yüreğinde neler akıp gider, Söylemez sessizce akıp gider.

Hani, diyorum ki, insanın gerçekten mükemmel bir dostu olsa. Ona, şöyle, içine sindire sindire, kocaman bir sarılsa. Yüreklilikle.

Yağmurdan kaçmak isteyip şemsiye bulamadığında, sığınma kalbime… Benim yüreğime kar yağıyor artık, ‘Üşürsün’.

Bazen elim, dilim, kelimelerim susuyor. Derdimi anlatmaya bile mecalim olmuyor. Zaten dert de anlatılmayarak eskiyor yüreğimde.

Huzurun olmalı biraz ve seni güçlü kılacak kadar acın. Sana garip gelecek ama insanlara aldanmayacak kadar taş kalpli olmalısın.

Derin uyu, ölü sansın yanındaki! Uykuların, yüreğim gibi derin olsun geceleri. Ölü gibi soğu, soğuktan ölür gibi yum gözlerini. Tıpkı benim gibi!

Oduna, bıçakla bir kalp yapabiliyorsun ama bazı insanlara ne yaparsan yap bir kalbi olmuyor, odun bile yanında duygulu kalıyor!

Bilir misin ne zor ıslak gözlerle uyumak? Dokununca kanayan bir kalp taşımak? Hasret dolu gözlerle etrafa bakmak? Ve bilir misin ne zor bu hayatı sensiz yaşamak?

Tanıdığımı sandığım insanlarla ilgili yaşadığım hayal kırıklıklarını sığdırabileceğim bir heybem yok! Ve işte bu yüzden yüreğim tıklım tıklım yorgunluk.

Kendi yüreğimin gurbetinde üşüyorum! Bana biçilen mutluluk oyununu oynuyorum. Yorulsam da yürüyorum, ağlasam da gülüyorum! Şu hayatta belki de en çok ihtiyacım olan şey, sahte olmadan gülen bir yüz. Yalanı olmadan seven bir kalp.