Woody Allen Sözleri

Bu sayfamızda; Woody Allen Sözleri yer almaktadır. WOODY ALLEN SÖZLERİ Neden bazen yaşam insana bomboş gelir? Bütün cevaplarınıza karşı sorularım var. Ümitsizlik direncin kayboluşuna giden yoldur. Hayattaki tek pişmanlığım,başka biri olmamam. Hayattaki tek pişmanlığım, başka biri olamamam. Evde patron benim, karım sadece kararları verir. İnsanlar boş vakitlerini dedikoduyla doldururlar. İnsan sesi duymak istemiyorum. Beynimi ağrıtıyor. Eğer Tanrı varsa, umarım iyi de bir mazereti vardır. Hayatımız, onu nasıl bozmayı seçtiğimizden ibarettir. Bizim aşkımız sonsuza dek yaşayacak, çünkü yarım kalacak. Hayat bir toplama kampı gibidir. Ölmeden terk edemezsiniz. Şiddet, şiddeti getiriyor ve bu işler de gittikçe artıyor. Bıraktığında sana acı verecek kadar hiçbir şeyi sahiplenme. Zaten kötülük dediğin, aşırıya kaçmış iyilik değil de nedir? Doğanın her şeyin aynı anda olmasını engelleme yolu ‘zaman’dır. Fotonların kütlesi mi var? Katolik olduklarını bile bilmiyordum! Ölüm kötü, yaşam daha kötü. En kötüsüyse ikisi arasındaki geçiş. Hiçbir şey sonsuz değil. Her şey anlamsız. Yaşam tamamen absürd. Ben kimdim ki mükemmeli arıyordum? Bunca kusurum varken üstelik. Oysa o, konuşmayı iletişimin kusurlu bir biçimi olarak algılardı. Ben mutlu olmak istemiyorum, ben, seninle birlikte olmak istiyorum. "İnsan ölümlüdür" derken ne demek istiyoruz? İltifat olmadığı kesin. Aydınlar mafya gibidir. Yalnız kendi içlerinden olanları öldürürler. Benim gibi birini bile kabul eden bir kulübe asla üye olmak istemem. Binlerce yıllık uygarlığın ardından insanlık hala sevmeyi öğrenemedi. Bir insanla birlikte ne kadar saçmalıyorsanız, o kadar samimisinizdir. İnsanların çoğu, ölümü kesin son gibi görür ve bu yüzden ondan korkar. Bence ilişkiler köpek balığı gibidir. Ya ileri doğru gider ya da ölür. Adam geçen haftaki derdini hala hatırlıyorsa, hafızası çok iyi demektir. Benim merak ettiğim ölümden sonra değil, doğumdan sonra hayat olup olmadığı. Çok fazla Wagner dinleyemiyorum. İçimde Polonya'yı fethetme isteği uyanıyor. Ölümden korktuğumdan falan değil, sadece geldiğinde orada olmak istemiyorum. Sanatta her şeyin kusursuz olmasını istersiniz; çünkü hayatta böyle değildir. Yukarıda bizi izleyen bir şey olduğunu düşünüyorum, maalesef onun adı hükümet. Kimileri bilgi nehrinden kana kana içer, kimileri ise yalnızca ağzını çalkalar. İstiridye yemeyeceğim. Ben yemeğimi ölü isterim, hasta değil, yaralı değil, ölü. Ben ölümsüzlüğü eserlerimle elde etmek istemiyorum; ölmeyerek elde etmek istiyorum. Tanrı'nın var olmadığını kanıtlamanın bir yolu yok. Bu işi şansa bırakmak zorundasınız. Ölümden sonra yaşam varsa ve hepimiz aynı yerde buluşacaksak, beni aramayın, ben sizi ararım. Daha geçen hafta dilimi elektrikli daktilonun merdanesine kaptırmışken Tanrı'ya nasıl inanayım? Bir adam çok güzel bir şarkı söylerse mest olursun. Hiç aralıksız söylerse, başına ağrılar girer. Tanrı'yı bulmak kolaydır. Bu birkaç hayalle hallolabilir. Sıkıyorsa siz pazar günü açık bir muslukçu bulun. Ruhum, bedenim olmadan da varlığını koruyacaksa hiç değilse kıyafetlerimin bol ve rahat olacaklarından eminim. Bildiğimiz gibi, dünyanın en gelişmiş bilgisayarının beyni, bir karıncanın beyni kadar bile sofistike değildir. Bilirsiniz ki bazı insanların bazı sözcüklere karşı korkuları vardır. Sizin utandığınız böyle bir sözcük var mı? Süratli okuma hakkında bir kursa gittim ve 'Savaş ve Barış'ı 20 dakikada okumayı başardım. Olay Rusya’da geçiyor… Dünya'nın gördüğü her büyük başarı, önce bir hayaldi. En büyük çınar bir tohumdu, en büyük kuş bir yumurtada gizliydi. Hep dinsel bir varlığa inanmanın insanı rahatlattığı söylenir; ama bu da bizi insani sorumluluklarımızdan uzaklaştırmaz mı? Bu dünyada iki tip insan vardır: İyi ve kötü. İyiler daha rahat uyur ama kötüler uyanma vaktinden çok daha fazla keyif alır. Unutulmaması gereken, hayatın her evresinin kendine özgü güzellikleri olduğudur, oysa öldüğünüz zaman elektrik düğmesini bulmak zordur. İlginçtir ki modern gökbilimcilere göre uzay sonlu bir alan. Bayağı rahatlatıcı bir düşünce bu. Özellikle de eşyalarını nereye koyduklarını unutanlar için. Dünya, iyi ve kötü insanlara ayrılmış gibiydi. İyiler daha huzurlu uyuyorlar diye düşünüyordu. Kötülerse uyanık oldukları saatlerin tadını daha iyi çıkarıyorlardı. Ben küçükken Superman'i örnek alırdım. Benle onun arasında birçok ortak nokta olduğunu düşünürdüm. O, her zaman telefon kulübelerine gidip bütün kıyafetlerini çıkarırdı. Bugün için, politikacıların hemen hepsi de yetersiz insanlar ya da rüşvetçiler. Bazen aynı anda ikisi birden oluyorlar. Hükümet sokaktaki adamın isteklerine karşı son derece duyarsız. Bilim her zaman bağımlı olduğumuz bir şeydir. Eğer göğsümde bir ağrı hissedersem, röntgen filmimi çektirmeliyim. Peki ya röntgen ışınlarının bana vereceği radyoaktif zarar? Bilim bu mu? Ah şu modern psikanalistler yok mu! Dünyanın parasını alıyorlar insandan! Benim zamanımda beş Mark'a Freud'un kendisi tedavi ederdi sizi. On Mark'a hem tedavi eder hem de pantolonunuzu ütülerdi. On beş Mark'a Freud kendisini tedavi etmenize izin verirdi.;