Tutunacak bir dalımız kalmadı tutunamıyoruz...

Geçmez sandığımız herşey geçecek ya da biz alışacağız...

Hasret kalmışız, yüreği güzel insanlara.

Allah'ım..
Ümidimi kaybettiğimde, senin yazdığın kaderin, hayallerimden daha güzel olduğunu hatırlat.
Hayırlı cumalar...

Tek gerçek var o da zamanın dolduğunda dünyada olmayacağın.. Öyle bir gerçek varken hiçbir şey sandığın kadar gerçek değil aslında...

İnsan insanın yarını olmalı, yarası değil...

Sükutunda sesi var ama
Onu anlayacak yürek lazım...🌙

Hiç kimse gerçekten sevildiğine, sevileceğine inanamıyor. Sahteliğin tüm zamanların rekorunu kırdığı bir devir...

İnsanlar maşuk aramıyor bencil duygularına köle arıyor, köle buluyor ama aşkı bulamıyor...

Yeniden yorulmaya niyetim yok. Bu yüzden herkese uzağım...

Sadece Allah'ın duyabileceği ses tonundayım şu aralar. Biraz kırgınlık, biraz yalnızlık, biraz imtihan...

Ne anlatabildik derdimizi,
Ne de anlayan oldu bizi...

Boğazıma kadar heves kırıklarıyla doluyum...

İnsanlar incitir,
Sen Allah'a koş...

Bir umut,
Bir diriliş lazım bize...

Güvenmiyorum, iyi niyetiniz bile kötü...

Kırk yerden kırılmışlığım var bir yerden çiçek açmışlığım yok...

Soğuduğun kişiye onu hiç
tanımıyormuş gibi davranma alışkanlığı…
Çok kaliteli bir alışkanlık şeklidir bu...

Hayattan bir şey öğrendiysem o da şudur; herkes herşeyin farkında ve kimse hiç bir şeyi yanlışlıkla yapmadı...

Burası dünya, nereye varsan varamadığın yerdesin...

İyileşmesi gereken çok şey var...

Dilediğin kadar kalabalıkta yaşa.. kalbinde Allah yoksa yapayalnızsın...

Söyleyecek söz bulamıyorum ne yapayım öyle bir sessizlik çöktü ki bu sessizliğin içine seslenemiyor insan...

İnsan diyorum, öyle durduk yere soğumuyor hayattan ve insandan. Susuyor sustukça biriktiriyor ve sonra ya içindekileri haykırıyor ya da sessizce uzaklaşıyor. Herkesten ve her şeyden...

Beklentim yokmuş gibi davranıp, içime dünyalar kadar umudu sığdırmaktan yoruldum...

Suskunluğum bir çığlıktı hepiniz mi sağırdınız...

Heyhât! dedi. meczup; artık kimse kimseyi kırdığının farkında bile değil..

Sonra bir şey oluyor ve artık eskisi gibi olamıyorsun...

Bir gün gittiğimde, geride hiç bir izim kalmasını istemeyecek kadar kırgın ayrılacağım dünyadan...

Bazen tükeniyoruz! Ne olur şikayetten sayma "Rabbim"...

Bence en kötüsü de bir şeylerin artık elinden değil de içinden gelmemesi, heves yok, inancın kalmamış zorlayamıyorsun...

Allah'ım beni senin sevginle, seni sevenlerin sevgisiyle ve sana yaklaştıracak davranışların sevgisiyle rızıklandır...Hayırlı cumalar.

Karşımdaki insana gösterdiğim iyi niyet benim insanlığımdı. Onların bunu suistimal etmesi de onların insanlığı, benim kafam ve vicdanım rahat, herkes kendine yakışanı yaptı...

Sabır yaranın içinde, yaradanı görebilmektir...

Hangi şehirde veya hangi mutlulukların içerisinde olursan ol, başını yastığa koyduğunda kaçınılması imkansız şeylerle birlikte uyuyorsun...

Teşekkür ederim.😊 @ilknur

Dedim: Bu dünya ne garip bir handır.
Dedi sabret imtihandır...

Allah'ım bu mübarek cuma günü hürmetine bizi sevdiğin kullar arasına kat bizi çok sabreden,çok şükreden kullarından eyle...Hayırlı cumalar.

Bir şeyin özünü ancak kalp görebilir; Göz özü göremez.

Tüm dualarınızın kabul olması dileğiyle, hayırlı kandiller...

Herkesin bir derdi var işte kimi anlatır dilini yorar, kimi susar yüreğini yakar...

Bana ne kadar kötülük yapılırsa yapılsın kimseye saygısızca gitmedim, aram bozuk olsa bile birinin bana ihtiyacı olsa hiç düşünmeden giderim ama görüyorum ki saygının sevginin hatta şefkatin bile iyileştiremeyeceği insanlar var.

Ve kitabın sonu şöyle biter, birinde kül olduysan bir başkasını ısıtamazsın...

Asil insan irade eder.
Aciz insan şikayet eder.
Basit insan iftira eder.
Dürüst insan sabreder.

Ben hiçbir zaman kaybetmem, ya kazanırım ya da öğrenirim...

Dünya çok acı çekiyor. Kötü insanların şiddetinden değil, iyi insanların sessizliğinden...

Üzülme, Allah'ın senin için belki de bir planı vardır, kapat gözlerini; gün doğmadan neler doğar...

Kızgınlığım geçer de,
Kırgınlığıma çare bulamıyorum...

Sanki tüm duyguları sende harcamışım gibi. Hiç kimseye karşı bir şey hissedemiyorum..

Sormuşlar şaire, bu hayatta en büyük yokluk nedir? Şair acı bir tebessümle cevaplamış; varlığına alıştığınız bir insanın yokluğudur...