Sana gel diyecek kadar yüzsüz ve alçaksam, ne halt edeyim, öyleyim işte. Fakat gel...

Keşke sen ben olsan; seni sevmenin ne kadar zor olduğunu anlaşan. Keşke ben sen olsam; bu kadar sevilmenin tadını çıkarsam...

Bir yanlışlık var,
Sen bu denli güzel,
Ben bu denli sevdalı olmayacaktık.

Ben gökyüzü, o renk körü...

Seni kim israf ediyor? Ben her zerrene muhtaçken.:.

Ve insan anadan doğma yardan ölmeydi.

Her daim kendin ol,
Sen seni anlayana mucizesin.

Ne kadar mümkünsek,
Bir o kadarda imkansızdık.
Sızıydık
Bir ortasını bulamadık...

Her gün, bir önceki günün biraz daha aynısıydı...

Velhasıl kelam; kalp herkeste var, yürek başka bir şey.

Ölsen haberi olmayacak birine, nasıl oluyorda kırılıyorsun?

Ne güzel olurdu nasipteki sen olsan !!!

Herkes mi onu andırır?

Ölüm değil ise bizi ayıran yazık olmuş...

Yusuf bişey anlamadım

Nasıl yani anlamadım

Yokya

Bu dünyada neyi çok istersen, o senin imtahanındır!!!

Biz sevmekle hükümlüyüz, kavuşmakmı? Orasını Allah bilir!!

Çünkü ayrılıkta sevdaya dahil, çünkü ayrılanlar hala sevgili...

Ve bazıları yokken bile vardır fazlasıyla...

Beni merak etsene belki iyi değilimdir!

Ve her gidişin,
Bi geri dönüşü var...

Ağzı olan seviyor zaten, siz kalbi olana denk gelin.

Her daim kendin ol, sen seni anlayana mucizesin.

Sana göre

Anlamadım

Hep seni düşünmek için kimsenin yüzüne bakmadım...

Nasıl bir zamanda yaşıyoruz anlayamadım. Neden gidenler hâlâ dönmüyor?

Yoruldum dedikçe, yokuş oldunuz.

Kırıldıkça içimize kapandık, buna "sen değiştin" dediler.

Zaten sen her zaman “az sonra gidecek” gibiydin.

İnsan hiç affetmeyeceği birini de özlermiş. 

Sevdi de diyemiyorum sevmedi de.

Bazı şeyler hala mümkün; lakin mühim değil..

Yaramın nerde olduğunu bilmiyorum. Yalnız bir yerlerim acıyor, çok acıyor..

Bir bulut ol yağmuru bahane et gel.

Bırak hakikat incitsin seni, bir yalan avutacağına.

Mesela bir süre sonra unutuyorsun. Hissettiklerini, yaşadıklarını, sesini... Ama işte en çok şunu soruyor insan kendine; Neden sevmedi?

…insanların bıraktığı izler genellikle yara oluyor.

Uzaktayken sevmek mümkündü.
Dokunmadan, hissetmeden,
Sevmenin ne olduğunu bilmeden sevmek.

Bu kadar uzak olup, kalbimde uyuman ne tuhaf.

Bana binlerce kez iyi ki varsın dedikten sonra yokmuşum gibi davrandın.

Ziyanı yok, gülüşü yeter Usta.

Ah be sevdiğim. Bu sokaklar bizi el ele görmeden yıkılacak.

Sesini duymayalı bir asır geçti sanki,
Gülüşünü görmeyeli ömür bitti.

Senin canın sağolsun ben hallediyorum zaten bir şekilde.

Dokunamadığın birini özlüyorsan,
Özlediğin kalbine dokunmuştur çoktan.