Anlamadım

Hep seni düşünmek için kimsenin yüzüne bakmadım...

Nasıl bir zamanda yaşıyoruz anlayamadım. Neden gidenler hâlâ dönmüyor?

Yoruldum dedikçe, yokuş oldunuz.

Kırıldıkça içimize kapandık, buna "sen değiştin" dediler.

Zaten sen her zaman “az sonra gidecek” gibiydin.

İnsan hiç affetmeyeceği birini de özlermiş. 

Sevdi de diyemiyorum sevmedi de.

Bazı şeyler hala mümkün; lakin mühim değil..

Yaramın nerde olduğunu bilmiyorum. Yalnız bir yerlerim acıyor, çok acıyor..

Bir bulut ol yağmuru bahane et gel.

Bırak hakikat incitsin seni, bir yalan avutacağına.

Mesela bir süre sonra unutuyorsun. Hissettiklerini, yaşadıklarını, sesini... Ama işte en çok şunu soruyor insan kendine; Neden sevmedi?

…insanların bıraktığı izler genellikle yara oluyor.

Uzaktayken sevmek mümkündü.
Dokunmadan, hissetmeden,
Sevmenin ne olduğunu bilmeden sevmek.

Bu kadar uzak olup, kalbimde uyuman ne tuhaf.

Bana binlerce kez iyi ki varsın dedikten sonra yokmuşum gibi davrandın.

Ziyanı yok, gülüşü yeter Usta.

Ah be sevdiğim. Bu sokaklar bizi el ele görmeden yıkılacak.

Sesini duymayalı bir asır geçti sanki,
Gülüşünü görmeyeli ömür bitti.

Senin canın sağolsun ben hallediyorum zaten bir şekilde.

Dokunamadığın birini özlüyorsan,
Özlediğin kalbine dokunmuştur çoktan.

Beni öptüğü gün doğdum, beni terk ettiği gün öldüm, beni sevdiği birkaç hafta da yaşadım.

Her daim kendin ol, sen seni anlayana mucizesin...

Gönlün kimi severse, aşk onda güzeldir.

Gitmek isteyeni kırk düğüm halatla bağlasan da tutamazsın. Kalmak isteyene bir saç teli bile yeter.

Kimse boşuna girmemiştir hayatınıza. Ya imtihandır, ya da armağan.

Umutlar sanki yarınlardan vazgeçmiş…

Seni soruyorlar. Öldü mü diyeyim yoksa dönecek mi? İkisi de imkansız değil mi? Çünkü biliyorum; asla geri dönmezsin ve biliyorsun; sen benim için asla ölmezsin!

İnsanları dinlemek onları anlamak için yeterli değil.

😊

"Gidecek" diye düşündün, adın gibi emindin buna. Kalmak için gelmemişti. Kalmak için yaratılmamıştı. Bazı insanlara 'kal’ demekle "öl" demek aynı şeydi sanki.

Sende yüreğim var,
Canım var, aklım fikrim var,
Sende her şeyim var...

Olmamasına razıyım.
Oluyormuş gibi olmasın yeter.

İnsanlar insanların içinde, insana hasret yaşarlar. Özdemir Asaf

Gelmiyorsa nasip değildir, nasibini bekle elbet seni bulur, ne demişler Allah geciktiriyorsa güzelleştiriyordur...

En azından denedin, ilerde bi keşken olmaz...

Dışlanmak değil bu kırılmak, ondan hayır cevap almak seni incitir artık sevemezsin senin için artık hiç bir şeyin anlamı kalmaz.

Söylesene azîzim, içi içine sığmayınca nereye gidiyordu insan..?

İnsan insana dua eder, şiir yazar, çay demler. Kalp kırmak da neyin nesi?

Kaç defa çıkıp gittim buralardan yeminle, ama her defasında geri döndüm seninle.

Sevdin mi gözüm diye sevme;
"Gönül özüm" diye sev.
Gözde mesafeler vardır,
Gönülde ise mesafe yoktur.

İnsan, insanın dizlerinin dermânı..

Bin kez mağlup oldum sana ama, hâlâ gönlümün en çiçekli yeri senin...

İnsan kıyamıyor karşısındakine bazen.
Mecbur kendine kırılıyor, içine içine...

Yıldızlar neden hiç dibime düşmez...
Güzel olanlar neden hep uzakta?

Uzaktan onu sevdiğimi bilse...

Şimdi sen; uzattığın elini tutmayan ele mi dargınsın?
Yoksa tutmayacak bir ele uzattığın için, kendine mi kızgınsın?

Sen bakma bana..
Mutlu olmak sana yakışıyor..

Zaman akıp geçiyor. Aynı yerdesin ama aynı kişi değilsin.