Bu sayfamızda; Can Yakan Mesajlar, Can Yakan Sözler, Can Yakıcı Mesajlar, Can Acıtan Mesajlar yer almaktadır.
CAN YAKAN MESAJLAR
Seven benim,
Sevilen sen,
Ağlayan ben,
Ağlatan yine sen..
Her yüreğin yakanı,
Tüm hayalleri birde yıkan vardır..
Dilim sana kal derdi ama
Sende kalacak o yüreği görmedi..
Gel seninle bir daha ağlayalım
Yaşanmışlara, yaşanmamışlara,
Bir de hiç yaşanamayacaklara..
İnan ne kazandın bilmiyorum
Umarım değmiştir beni kaybetmiş olmana..
Bir zamanlar çok iyi bir fikirdin
Şuan ise muhteşem bir hatasın..
Benden sonra kimlere canım dersen,
O kadar canın yanar inşallah..
Erkek adamdır söyleyemez sevdiğini,
Oturup bir tane daha sigara yakar..
Aklımdaki kişi yanımda değilse
Yanımdaki kişinin ne anlamı var..
Yürekli bir kadının başı,
Yüreksiz bir erkeğin omzuna ağır gelir..
Artık korkuyorum seni seviyorum
kelimesini söylemeye
kimi sahiden değiyor sevmeye
kimi ise bin pişman ediyor insanı sevdiğine..
El ayak buz keşmiş, yürek cehennem.
Zorlama! Ya kalbin kırılır, ya hevesin.
Aşka suç bulmayın, canımızı yakan aşk değil onlar.
Karşımda tebessüm eden herkesi kendim gibi sandım.
Hiç bir operatör beni bağlayamaz ki, sensiz hayata.
Aşk yürek ister . Senlik bi durum yok yani rahat ol.
Şurama sancı saplayan bu ruh Can Yakan Mesajlar hali aşırı doz melankoli!
Kim demiş ki ben senden önce ve senden sonra yaşamışım.
Ah benim canımdan ötem, neyim eksikti de sevemedin beni?
Acılar içinde geçse de ömrüm seni sevmiş bu deli gönlüm.
Herkes fazlasıyla sevmiş, ben eksikleriyle de sevdim oysa.
Canı yanan sabretsin, can yakan da yanacağı günü beklesin.
İnsanların umudunu kırma, belki de tek sahip olduğu şey odur.
Üzülme! En azından herkesle hayal https://www.neguzelsozler.com kurmaman gerektiğini öğrendin.
Ve bazen kocaman duygularını, minicik bir “peki” ye sığdırırsın.
Canımı yaktığım kadar yansın, canın ne daha azı ne daha fazlası.
Uğrunda ölmedim! Uğrunda ölünecek sandığım biri için yaşadım hep.
Kolay anlatılıyor acılar, kolay yazılıyor. Kolay yaşanmıyor oysa.
Beklemek, kaybetmenin yarısıymış. Ben her şeyimi beklerken kaybettim.
Mendil satan çocuğun burnunu koluyla silmesi kadar acımasız bu hayat…
Hayat, bazı şeyleri kafana vura vura, bazı şeyleri de kalbini kıra kıra öğretir.
İnsan nefesi kesilene kadar ağladığı geceleri unutuyor da buna sebep olanı unutamıyor.
Zehir olduğunu bile bile çekiyorsam dumanı ciğerlerime, bil ki ölmesi gereken biri var içimde.
Düştü bir kez gözden damla, neyleseniz boş artık. Tadı kalbe indi derdin, dertli olmak hoş artık.
Eyy aşıklara mekan olan koca dünya, sen döndükçe ben ağlayacağım; insanlara aşıklara uzaktan bakacağım.
Okyanusla gökyüzü gibiydik biz seninle. İkimiz de maviydik, birlikte gibiydik. Ama asla hiç birleşmedik.
Aslında yalanların, az olanların da farkındaydım elbet, ama görmezden geldim, bilen bilir, acıtır insanı gerçek.
Bilirsin; noktayı koymak ne kadar zor olsa da; tamamlanmış cümleler, eksik kalmış cümlelere göre daha çok acı verir.
Bir yanımda çaresizlik diğer yanımda yorgunluğum var. Bir yanımda yalnızlığım, diğer yanımda geçmişe dargınlığım var.
Sana güvenerek çıktım acı hayatın yoluna. Sana inanarak başladım hayata inanmaya. Yine benim canımı aldın hayatın ortasında!
Yağmur dökülüyor şehrime. Bardaktan boşalırcasına. Bu son diyorum bu son! Her defasında bitirdiğim yerden başlıyorum yine sana aşka.
Özledim teninin kokusunu özledim, özledim sımsıcak nefesini özledim, özledim sohbetini o sesini özledim, gelmedin göz bebeğim can yoldaşım gelmedin.
Ne seni unutturacak kadar zaman geçecek ne de geçen zaman seni unutturmaya yetecek, bırakıp gitsen de unuturum sanma, zaman alışmayı öğretir unutmayı asla.
Başkalarına söylemiş de olabilirsin güzel sözlerini. Benim duymak istediklerimi başkası duymuş olabilir, mahsuru yok! Ben hepsini üzerime aldım, çünkü yaram vardı, gocundum.
Sorarlarsa beni sana; sevilmeden seviyordu de. Ne kadarda saftı de. O kadar seviyordu ki kaldıramadım de. İçin de bir ateş yaktım halen yanıyor de. Gitmeyince aramayınca eridi bitti de. Bir de dünyası vardı onu da ben kararttım de. Kendi eliyle bir çukur kazdı. Ben de gömdüm de!
