Gel isyanım ol,
Gel günahım ol,
Ne gelirse gelsin başıma,
Sonuma sebep yeter ki sen ol…
Sev sev sev nereye kadar!
Biraz da sevilelim be arkadaş!
Sevmek ölmektir bence,
Ben de sevmiştim ölmeden önce.
Ve bir gün kalem diyecek ki
Bu kadar yazdığın yeter,
Artık çiz gitsin.
İsyan ediyorum çaresizliğe,
Bir çözüm ol isyanım çaresizliğe.
Dışımda kahkahalardan bir suret,
İçimde kan ağlayan bir çocuk var.
Ağlama dik dur yüreğim.
Git ve de ki, özledik ama daha ölmedik.
Ne seni sevene düşmanım,
Ne de seni sevdiğime pişmanım,
Sadece senle olmak varken,
Sensizliğedir isyanım…
Aynı ülkenin şehirleriydik.
Ben sürgün yeri, sen başkent…
İlk isyan hep sende başlardı,
Cezasını çekmek bana kalırdı.
Ben öyle bir zerreyim ki,
Bütün aleme isyan etmişim!
Havaya, toprağa isyan etmişim!
Ateşe, suya isyan etmişim!
Altı yöne isyan etmişim!
Beş duyuya isyan etmişim! Mevlana
Dediler ki ‘sus’ susmak edeptir,
Dediler ki ‘affet’ affetmek erdemliktir,
Dediler ki ‘unut’ unut ki acını hafiflet.
Önce dinledim sonra yeter dedim ya yeter!
Sus, affet, unut demesi size kolay,
Gel de birde bunları ‘yüreğime’ dinlet!
Yağmurdan sonra büyürmüş başak
Sevgiler zamanla olgunlaşırmış.
Birgün gözlerimin içine bak anlarsın
Ölüler niçin yaşarmış.!
Keşkelerin yeri yok artık yüreğimde.
Eyvallah deyip gitmesini de bilirim,
Allah büyük deyip susmasını da.
Mesafelerle ilgili en korkunç şey,
Özlüyor mu, unutuyor mu bilemiyorsun!
Madem çaresizliğe hüküm giymiş bu hayat,
O zaman ölmek için yaşamak gerek.
Yok, kimseye isyanım, isyanım kendime,
Nasıl kandım senin o tatlı sözlerine!
İlk defa susuyorum sessizce.
Oysa seni içime bağıra bağıra yazmıştım.
Mevzu derin bakma öyle;
Bu gece de sensizliğin isyanlarındayım.
Yaradana sitem etme günahkar olursun,
Her güzele gönül verme isyankar olursun.
Ne “hoşçakal” ne de “mutlu” kal.
İşte aynen benim gibi “çaresiz” ve “yalnız” kal.
İnsan ya aşık olmalı yada sevmeli,
İnsan ya nefret etmeli yada isyan bayrağını çekmeli!
İsyanım sensizliğedir.
İsyan, sözü dinlenmeyenlerin dilidir.
İsyanım bu hayata değil, isyanım bu aşka!
Duvar manzaralı penceremde hayal kuruyorum.
Hayatımın anlamına rest çektim, isyanlardayım.
Bugün en çok satanlar listesinde, yine insanlar var.
Ölmek için sebebim yok ama yaşamak içinde sınırdayım.
Geldin, parmaklarım şiirle tanıştı. Gittin, nikotinle!
Artık herhangi bir hayale kucak açamayacak kadar yorgunum.
Seni benim kadar sevenler, sana İsyankar Sözler benim kadar hasret kalsın.
Seni benim kadar kim seviyorsa, en az benim kadar sana hasret kalsın.
Bir şeyden çok eminim, kendimi üzdüğüm kadar kimseyi üzmedim hayatta.
İçinde anlatılmamış bir hikaye taşımaktan daha büyük bir eziyet yoktur.
Samimiyet istiyorum artık. Boğuldum dili süslü ama yürekleri boş insanlardan.
Dünyada iki kör tanıdım; biri beni görmeyen şen, biri de senden başkasını görmeyen ben.
Aşk sevgiye isyanda, ağlıyor gökler, yavaşça güneş batmakta, gök karanlık ay ağlamakta.
Herkes yarasını saklıyor, ben elimi sol göğsüme koyup gururla gösteriyorum. Bak, burada!
Utanırım, söyleyemem yaşadığım yalnızlığı, kelimeler yetmiyor ki, bu mu sevda dedikleri.
Şu yalan dünyaya, mutluluğumuzu engelleyenler, savaşları başlatanlar isyanım sizleredir.
Ne kadar acı, sessizliğe isyan edercesine bağıran https://www.neguzelsozler.com yüreğim; dilime hükmedemezken, ruhumu paramparça ediyor.
Biz isyankar aşıklarız! Geceleri sokaklarda düşünürüz aşkımızı geceleri isyan bayrağımız dalgalanır aşka karşı!
Yaprak döken gençliğimin satır aralarında altı kırmızıyla çizilmiş ve tırnak içine alınmış suskunluğumun baş harflerisin.
Ağlamak isyansa her gün ağlıyorum, gülmek bir oyunsa o oyunu hiç bilmiyorum, sevmek suçsa beni affetme çünkü seni her şeyden çok seviyorum.
Gerçek gülüşler sana, umutlar, mutluluklar sana. Sana yaz, sana bahar, rengârenk çiçekler. Bana yalnızlık, kış, kar ve sahte gülüşler yeter!
Seni düşünür, seni özlerim, sevgilerin özlemlerin derinliğinde, ne olur kır şeytanın bacağını bir kez beni hatırla, bir sonbahar serinliğinde.
Benim için ne olduğun hiç önemli değil. Sonuçta gözlerimin sana baktığı kadarsın. Ben o gözleri senden çektiğim an, hoş bir anı olarak kalırsın.
Her gün yokluğunda bir can veriyorum, varlığına dua, yokluğuna isyan ediyorum. Uzaklara düşse de yolum, ölüm olsa da sonum, bil ki seni canımdan çok seveceğim.
Gece midir insanı hüzünlendiren, yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen? Gece midir seni bana düşündüren yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?
Aşıklarla başa çıkacak gücün yoksa eğer, aşka öyleyse ne diye hayret ediyorsun? Etme! İsyan et ey arkadaşım, söz söyleyecek an değil aşkın baygınlığıyla ne meşk ediyorsun, etme. Mevlana
