Bu sayfamızda; Depresyon Sözleri, Depresyon ile ilgili Sözler ve Depresif Sözler yer almaktadır.
Kendimi yüz yaşında hissediyorum.
Beni hayallerimin bittiği yere asın.
Enjekte ettim tüm hayallerimi karanlığa.
Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi.
Depresyon kalbin ve ruhun çıkmaz sokağıdır.
Depresyon, kör kuyularda merdivensiz kalmaktır.
Olumlu olumsuz her şeye karşı hiçbir şey hissi.
Depresyon, insanın kendi ölümüne yas tutmasıdır.
Hiçbir şey ruhuma dokunmuyor. En çok da bu dokunuyor.
Ölmek istemiyorum ama yaşamanın da hiçbir anlamı yok.
Ölmek için sebebim yok ama yaşamak için de sınırdayım.
Hepinizden nefret ediyorum ama tek başıma da canım sıkılıyor.
Şizofrenik ruhum intihara meyilli. Ölmek istiyorum ölemiyorum.
Girdiğin her savaşta kaybediyorsan, seni bilerek öldürmüyorlardır.
Bitmez dediğim her şey bitti. Gitmez dediğim herkesin gittiği gibi.
Çözümsüzlük, isteksizlik, boş vermişlik, yok olma isteği ama halinin olmaması.
Depresyon, güneşli ve güzel bir gün olmasına rağmen her yerin kapkaranlık olması.
Depresyon dedikleri bu mu? Sanki yavaş yavaş Depresyon Sözleri her şeyden ve herkesten vazgeçiyorum.
Karanlık bir ışıkla dehşet verir aslında çünkü yalnız kalamazsın gölgen vardır yanında.
Herkes senin nasıl göründüğünü bilir; çok az insan nasıl olduğunu hisseder. Machiavelli
Depresyon, beynin bir çıkış kapısı olmadığına ikna olması. halbuki çıkış vardır görmez.
Depresyon renk körü olup, sana sürekli dünyanın ne kadar renkli olduğunun söylenmesidir.
Yürüdüğümüz yollardan geçtim. Fark; yalnızlık. Şimdi tek başıma odamdayım soğuk ve karanlık.
Ne kadar harika bir gün. Çay mı demlesem, kendimi mi assam karar veremiyorum. Anton Pavloviç Çehov
Birkaç gerçek önündeyim, yine çıktı bak tansiyon. Bir depresyon otelindeyim, adı dünya, tam pansiyon.
Depresyon, neden yorgunsun sorusuna cevap aramaktan ve https://www.neguzelsozler.com bunu sormasınlar diye gülümsemekten yorulmaktır.
Depresyon nasıl bir şey diye sordu. Sen boğulurken etrafındaki herkesin nefes aldığını görmek gibi dedim.
Değersiz olmanın nasıl bir şey olduğunu bilemezsin. Ne yaptığın kimsenin umurunda olmaz. Ben hayatımın her gününü bu şekilde yaşıyorum.
Hiç ayrılmayacak gibi önce, sonra hiç kavuşamayacak gibi sımsıkı güldüler birbirlerine. Biri uzağa gitti, biri hep uzaklara baktı geceleri.
O kadar umutsuz, çaresiz, yalnız ve mutsuzum ki, hiçbir şey yapmak, kimseyle görüşmek istemiyorum, yarınımı, sonraki günümü bile göremiyorum.
Depresyon, karanlığın, umutsuzluğun ve hayal kırıklığının egemen olduğu bir dönem. öyle siyah ki, yalnızca insan zihninin cehennemi bu kadar karanlık olabilir.
İnsanlar depresyonun hüzün, ağlamak ya da siyah giyinmek olduğunu sanırlar; fakat yanılırlar.depresyon bir uyuşukluk halidir. sabahleyin tekrar yatmak için uyanmaktır.
Olmuyor, yapamıyorum, uyanmak ve yüzleşmek bu yaşamın en zor şeyi belki de, bu ev dışarıda ki insanlar, yaşam uğraşları ne kadar boş ve gereksizler. Sanırım ölüm o kadarda kötü değil.
Depresyon, günlük sıkıntı ve hüzün durumundan farklı olarak aylar, yıllar, belki de bir ömür süren bir hastalıktır. her önünden geçen arabanın, metronun altına atlasam mı atlamasam mı durumudur.
Depresyon derin bir kuyunun en dibinde olmaktır. kuyunun dibinden yukarı doğru bakıp da öylece kalakalmaktır. ne sesinizi çıkarabilirsiniz, ne bağırmaya mecaliniz vardır, ne de tırmanmak için efor sarfedebilirsiniz.
