Kalbim bile bana ağır geliyor .
Cherry domatese zam geliyor
Teoman müziğe geri dönüyor
Ama sen artık gelme.

Bana aşk nedir diye sorsalar, bir kadının babasının soyadından vazgeçmesidir derim.

Bizim kimseye eğecek başımız yok umudumuzun bittiği yerde inadımız başlar

Genel konuşma okeyy

Kağıttan bir gemidir devrim kim bilir kaç Yunus görmüş kaç Deniz Gezmiş.

...öyle bir yere geldik ki hiç bir sokağın adı yok..

Anahtar gibi sadece kaybolduğunda aranan biri olmak istemiyorsan "nasıl olsa paspasın altındadır" rahatlığı vermeyeceksin kimseye.

Nesimi'yim vay başıma
Kanlar karıştı yaşıma
Yağın gerekmez aşıma
Yeter zehirin katmasın.

Seni şifrem yapacaktım ama "karakter yetersiz" diyor...

Oysa defalarca sormuşlardı büyüyünce ne olacaksın diye mutlu diyemedik çünkü çocuktuk akıl edemedik.

Şimdi diyecekler ki bunlar serseri bunlardan adam olmaz, kusura bakmayin yanlış hayat doğru yaşanmaz.

Oysa defalarca sormuşlardı, ne olacaksın diye, "mutlu" diyemedik, çünkü çocuktuk akıl edemedik.

Tam onu unuttum dersin; manav bağırır hıyar 1 lira.

Olmadıkça zorladık,
Zorladıkça olmadı.

Zaten hayatımın bir tadı yok, bide çayı şekersiz iç diyorlar.

Gidişi bir ambulansın siren sesine benziyordu. Yol vermekten başka çarem kalmadı.

Hep iyi niyetimden kaybettim, sonra ne mi oldu? İyi niyetimi de kaybettim.

Yaz müptezel: Gereğinden fazla düşünüldü değmeyeceğine karar verildi.

50 kuruşluk çikolatanın verdiği mutluluğu veremeyen insanlar var.

Bir kadının gözyaşının akmasına sadece soğan değil, bir 'hıyar' da neden olabilir.

Moralim çok bozuk; şu seni çok seviyorumlu fıkranı anlat da gülelim biraz.

İsteyen istediği yere gitsin, zincirini kırıp giden iti ben bir daha kapıma bağlamam.

Sana değer verip aşkı bulacağima x'e değer verip y'yi bulurum daha iyi

Sevgimi anlayamadın mı gözlerimdeki yaştan,
Atalarımız doğru demiş,
Eşek ne anlar hoş laftan.

Büyük bir hayal kırıklığı yaşayıp, ben artık kimseyi sevmem deme, unutma ki, en güzel çiçekler mezarlıkta yetişir.

Dertlerin kalkınca şaha,
Bir sitem yolla Allaha,
Görecek günler var daha,
Aldırma gönül aldırma.

Oysa defalarca sormuşlardı, büyüyünce ne olacaksın diye; "mutlu" diyemedik çünkü çocuktuk, akıl edemedik.

Sadece ölen mi hayatını kaybeder, senin yokluğun ne peki?

Bana mutluluğu anlat deseler "annem yaşıyor" der susarım.

Kolumuzu ısırarak saatler yapardık küçükken, sanki zamanın canımızı acıtacağını anlarmış gibi😐😐

Hayat bana hiç yeşil ışık yakmadı sorun değil, ben zaten hiç kırmızıda durmadım.