Ne oldu?
Hoşçakalamadın değil mi?

Ayrılık şarabını gönül tasında içmeden yıkılmış sarhoş gibiyim...

Herkes öldürür sevdiğini...

Senin aradığın nasıl bir şey burda bir sürü var zaten, gerçekten merak ettim yani?

Aynen öyle...

Hayatımın merkezi yapıp karşılığında huzuru tadacağım insan, her nerdeysen bilmiyorum ama artık gelsen iyi olur.

Ne kadar çabalarsam çabalayayım, hiç bir şeyin değişmeyeceğinin en canlı kanıtısın sen...

Bazen sevgine ve verdiğin değere acırsın.
İnsanın canını da en çok bu acıtır...

Herkesi senin gibi zannetim.
Affet beni kalbim, tüm suçlu benim...

Sevilmeyeceğimi bile bile ona gittim.
Gittiğim her adımda bittim...

Ve ben en çok keman olmak isterdim sana.
Boynundaki kokunun üzerime sinmesini isterdim.
Seni sevdiğimi insanlara anlatırken...

Acı çekmiş insanlar neredeyse hiç mutlu olamaz ki, onunla birlikte olursanız da siz de üzülürsünüz ve ondan etkilenirsiniz. Yani bence tabii siz öyle düşünmeyebilirsiniz :)) ama acı geçtiyse bir şey olmaz.

Teşekkür ederim hepinize.

Derdim burda anlatılacak bir şey değil ve hiç kimse anlamıyor zaten beni.

Ne diyorsun ya sen, bende akıl yok mu, senin duana ihtiyacım yok benimi otur kendine dua et emoji.

Ya arkadaşlar bir şey soracağım beni tanımıyorsunuz ama sizce ben neden hep kaybediyorum? Neden kimse beni anlamıyor? Neden hep ağlayan taraf ben oluyorum? Nasıl davranmalıyım insanlara da böyle olmamalı? Ya bir insanı kimse mi anlamaz be, böyle oldukça insanlardan da uzak durmaya başladım. Artık yardım edin bana ya ne yapmalıyım böyle olmaması için :((

Sonuçta dost SANDIKLARIN diyorsun, nasıl yanında olacaklar bu devirde kimseye güvenmeyin be arkanızdan bıçaklıyorlar mutlaka gelenek haline gelmiş, doğru düzgün insan yok etrafta zaten.

Söz mü yazdın yoksa bana karşı mı? Selenatör

Çocukluk yaptın da gönlüme salıncak mı kurmadım?

Aldırmasana bu kadar, ölünce hepsi geçecek nasılsa.

Tedirginim aslında, ya başkasını seversem?

Yazmak mutsuzluktur. Mutlu insan yazmaz.

Seni nasıl sevdiysem, öyle kal. Değişmek mevsimlere mahsus.

Güneşimi söndürdün, oysa ki ben karanlıktan korkuyordum.

Nasıl koydum ama insan yerine seni...

Daha son sözünü söylemedi hayat; Belki yarınlar, mutlu sonlar var?

Zamanla olur deme olmuyor.

Herkes öldürür sevdiğini.

Zeki biriyim sadece, aptalca şeyler yapmak daha çok zevk veriyor.

Umut etmekten bile yorulduysan anlamını kaybetmişsin demektir.

Kafam dağınık olabilir ama, kimi nereye koyduğumu asla unutmam...

Hayat çok kısa keşke insanlar kelebeğin ömründen bir ders çıkarsa... Mal, mülk, para, pul hırsı yerine sevdiklerine sımsıkı sarılsa...

Olabilir? Olsaydı söylemez miydi kimse niye saklasın ki?

Onlar mutlaka oluyor zaten söylememe gerek var mı, onları o zaman şöyle diyim, acaba beni de annem babam hariç kaybetmekten korkan biri var mı?

Yok be!

Her şeyi bilmenize gerek yok kıymet bilin yeter!

Yanlış insanlara güvendik.

Ki, kalbin kemiği yoktu sen onu da kırdın!

Sahte sevginizden dolayı duygusuz olmayı seçtik...

Ya böyle tesadüfen biriyle karşılaşsak da hayatımız değişse...

Hatam varsa yine yaparım, yanlış insanlara doğru yapılmaz!

Acaba beni de kaybetmekten korkan biri var mı?..

Biz hep üzüldük yine üzüleceğiz.

Sen güldün ben bir yudum daha içtim çaydan, yoksa nasıl açıklardım içimdeki bu sıcaklığı...

Çok ayrılık içtim ben kalbim güzel hani...

İnsan seni sevince iş güç sahibi oluyor. Şair oluyor mesela...

Sonra çay bize bir gerçeği daha öğretti; bekleyen her şey soğur, acır ve bayatlar...

Bana bir kalbim olduğunu unutturdunuz.

Bir şehir ol...
Mesela; Ankara gibi.
De ki; sokaklarım denize çıkana kadar seveceğim seni...

Vücudunun %70'i su olan canlının nasıl olur da içi yanar??