Bu sayfamızda; Zülfü Livaneli Sözleri yer almaktadır.
Dünyayı güzellik kurtaracak,
Bir insanı sevmekle başlayacak her şey…
Bir yerde kötülük varsa, oradaki herkes biraz suçludur.
– Aramızdaki temel fark ne, biliyor musun? Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun!
+ Peki, sen ne görüyorsun bakalım?
+ İnsan, sadece insan. Seven, acı çeken, acıkan, üşüyen, korkan bir insan.
Haklı olanı güçlü kılamadığımız için güçlü olanı haklı kılıyoruz…
Siyasetle ilgin olmadığını biliyorum ama yaşadığın dünyaya gözlerini bu kadar kapatmaya hakkın yok.
Kıskanmayı bile unutmak. Onu mutlu eden herkesi ve her şeyi sevmek. O noktada sahiplenmek biter, saf aşk kalır.
Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
İnsan hiç bir umut beslemediği zaman durumu kabullenebiliyor ama kapkara bulutlar arasından iğne ucu kadar kendini gösteren bir güneş ışını belirince bütün dünyası o ışığa bağlı oluyor…
Hayatın özü, büyük sırrı; olmazsa olmazı: Unutmak. Eğer unutmak diye bir şey olmasaydı, yaşam da olmazdı. İnsan, unutmadan hayatını sürdüremez.
Dünya bir penceredir, her gelen baktı geçti.
İnsanın en kötü yalanı, kendine karşı olandır.
Gerçek bilgi; okuldan değil, kitaptan edinilir.
Güçlünün tek bir isteği vardır: daha fazla güç!
Aşk, bir uçurum kıyısında gözü bağlı yürümektir.
Her iktidar öldürür! Kimi daha az, kimi daha çok.
Zalimlik bir tercih değil, yapılan işin gereğiydi.
İnsan yaşadığı gibi düşünür, düşündüğü gibi yaşar.
Varlığımın bir anlamı var mıydı ki, yokluğumun olsun?
Mutlu olabilmenin tek şartı “unutmayı” başarabilmektir.
Hem Müslüman, hem Yahudi, hem Katolik’tim. Yani insandım.
Varlık yokluktur, yokluk da varlık! Hepsi gören göze bağlı!
Hayatta anlamlı olan değerler parayla sahip olunamayanlardır.
Köpek ısırığının acısı geçici, insan ısırığınınki kalıcı olur!
Şeytan nedir? Kötülüğün nesidir? Sebebi midir, bahanesi midir?
Kısacası azizim, insan insan olarak yaşamalı, eşek eşek olarak.
Solcuların temel sorunu çok basit. Sağcılardan daha istikrarlılar.
Galiba zeka ile kurnazlık ters orantılı. Biri azalırsa öbürü artıyor.
Üç kıtadan bölündük, bir küçük yarımada da misafir muamelesi görüyoruz.
Sözcükler bize, asıl söylemek istediklerimizi gizlemek için verilmiştir.
Yapmadığımız soykırımla suçlanıyoruz. Oysa biz Zülfü Livaneli Sözleri nerelerde soykırıma uğradık.
Her insanın içinde iyi ve kötü, yan yana durur. Hangisini beslersen o galip gelir.
Gerçeği bilmek her zaman iyi sonuç vermiyor, bazı şeylerin gizli kalması daha iyi.
İnsanlığın en büyük buluşunun kitap, en kötü buluşunun da okul olduğunu düşünüyorum.
Hiç bir iktidar masum değildir. Bütün iktidarlar öyle ya da böyle, birinin katilidir.
Büyük sanatçılar, içinde yetiştikleri ülkenin, evrensel kültüre sunduğu armağanlarıdır.
Medya patronlarının en büyük sermayesi ne makineleridir, ne parasıdır; halkın cehaletidir.
Yetişkinlerin çoğu, çocuklardan aptaldır; yani aptallaştırılmıştır. Çünkü eğitilmişlerdir.
Şiddetten nefret ediyorum ama ne yazık ki şiddeti durdurmak da şiddet kullanmayı gerektiriyor.
İnsan kendi olmaktan çıkabilir mi, bambaşka bir kişiye dönüşüp başka bir hayat yaşayabilir mi?
Belki de her şeyini yitiren bir insanın son sığınağı https://www.neguzelsozler.com insan onurudur, elinde kalan tek şey budur.
Aşk dendiğinde küçülüyordu her şey. O zaman gerçek aşka ne ad verdiğimi sordu. ‘Karasevda’ dedim.
İnsan, yetişkin hırslarından arınmaya başlayınca, çocuk saflığına tekrar dönme olanağına kavuşuyor.
Doğruları cesaretle savunmak, ileride daha az zarar görmek için başvurulması gereken en önemli yoldur.
İstanbul vefasız bir sevgiliye benzer. Sana hep ihanet eder ama sen yine de onu sevmeye devam edersin.
Ölümün kıyısına gelmiştim. Ölümün kıyısı, ölümün kendisinden daha feci bir şeydir, bunu yaşayarak öğrendim.
Ölüm eşitliktir. Mezar, imparatorlarla mahkumu, zenginle yoksulu, güzelle çirkini, bilgeyle deliyi eşit kılar.
Asil insanların en neşeli zamanında bile bir hüzün vardır, daha düşük ruhlar ise en sefil zamanında bile neşelidir.
Kötülüğü yenmek, iyiliği yenmekten daha zor. Bu yüzden iyiler savunmasız oluyorlar, her türlü zararı görebiliyorlar.
Eskiden köleler hiç olmazsa ayaklarına geçirilen prangaların farkındalardı. Şimdikiler zincirlerini bile göremiyorlar.
Koltukta oturanlara önerim, bu ülkenin kurucusunun gözlerine baksın. O zaman ne yapmaları gerektiğini anlayacaklardır.
