Ludwig Andreas Feuerbach Sözleri

Sayfamızda Ludwig Andreas Feuerbach Sözleri yer almaktadır.

İnsan yediği şeydir!

Dilek nasılsa, kader de öyledir.

Din insan zihninin bir rüyasıdır.

En yüce ve en derin sevgi, anne sevgisidir.

Kuşların bir dini olsaydı tanrıları kanatlı olurdu.

Felsefel dizgenin tarihi mantığın bir resimler galerisidir.

Hiçbir şey olmamak ve hiçbir şeyi sevmemek, aynı şeylerdir.

Dogma, apaçık ki, düşünme yasağından başka bir şey değildir.

Bir sarayda başka türlü düşünülür, bir kulübede başka türlü.

İnsan dinin başlangıcı, insan dinin ortası ve insan dinin sonudur.

Yetkin insanda düşüncenin gücü, iradenin gücü ve kalbin gücü olmalıdır.

Mucizeler bedensel düşlerdir, ve düşler de ruhsal Ludwig Andreas Feuerbach Sözleri mucizelerdir, ‘zira düşler mucize yaratır’.

Ne kadar çok kitapla tanışırsan, birlikte olmaktan zevk aldığın kişilerin sayısı o kadar azalacaktır.

Tanrı yoktur. En az güneşin varlığı ve gündüzün gerçekliği gibi kesindir ki Tanrı yoktur. Hatta asla olamaz da.

Eğer açlık, yoksulluk yüzünden bedeninde besleyici bir şey yoksa, kafanda, usunda, kalbinde ahlak İçin besleyici bir şey yoktur.

İlk filozoflar gökbilimcilerdi. Gökyüzü insana hatırlatır ki. o sadece hareket etmeye değil ama aynı zamanda tasarlamaya yönelmiştir.

İncilde yazdığı gibi, tanrı insanı tasarlayıp yaratmadı. ‘Hristiyanlığın esasları’nda gösterdiğim gibi, insan tanrıyı tasarlayıp yaratmıştır.

Kutsal Kitap’ta yazdığı gibi, Tanrı insanı tasarlayıp yaratmadı. Hıristiyanlığın https://www.neguzelsozler.com esaslarında gösterdiğim gibi, insan Tanrı’yı tasarlayıp yaratmıştır.

Tanrı olmazsa insan hiçbir şeydir; ama insanlar olmazsa tanrı da hiçbir şeydir, zira tanrı, tanrı olarak ilk defa insanda insanda nesne olur, ilk defa tanrı olur.

Ahlakın dine bağlı olduğu ve adaletin ulu bir yetkeye bağımlı hale getirildiği yerde en ahlaksız, en adaletsiz, en kepaze şeyler meşrulaştırılabilir ve yerleştirilebilir.

En temel görevimiz artık yerine getirilmiş oldu. Tanrı’nın dünyaüstü, doğaüstü ve insanüstü doğasını, temel öğeleri olan insan doğasının öğelerine indirgedik. Analiz sürecimiz bizi yine başladığımız noktaya getirdi. Dinin başlangıcı, ortası ve sonu İnsandır.

Tanrı, tüm doğal sınırlamalardan kurtarılmış, saf ve mutlak öznellikti; o, bireylerin olmak istediği ve olacakları her şeydi. Bu yüzden Tanrı’ya inanmak insanların sonsuzluğa ve kendi doğalarının gerçeğine inanmasıydı; İlahi Varlık da mutlak özgürlüğe ve sınırsızlığa sahip öznel insandı.