Bu sayfamızda Fuzuli Sözleri, Fuzuli Şiirleri, Fuzuli Beyitleri yer almaktadır.
Mey biter saki kalır.
Her renk solar haki kalır.
İlim insanın cehlini alsa da
Hamurunda varsa eşeklik baki kalır.
Söylesem tesiri yok,
Sussam gönül râzı değil.
Cesaret ve edep, atalar mirasıdır.
Bir ben vardır bende, benden içeri.
Cana tamah etme, can elbet geçicidir.
Topraktan olanı, toprağa vermek gerek.
Evlad can cevherine bedeldir;
Evlad bırakan ad bırakır.
Aşk imiş her ne var âlemde.
İlm bir kıyl ü kâl imiş ancak.
Aşksız güzellik bayağıdır;
Güzellikse aşk pazarında mezad.
Ya Rab bana cism ü cân gerekmez,
Cânân yoğ ise cihân gerekmez.
Hicran vuslatın gecesi ise;
Vuslat firakın şafağıdır fecridir.
Ey insan,
Kadere az bahane bul.
Buğday ektin de, arpa mı biçtin?
Dünyada her ne var ise kaynağı aşktır,
İlim ise koca bir dedikodu.
Sevdiğin şeylere sahip değilsen,
Sahip olduğun şeyleri seveceksin.
Güzellik olmasa aşk ortaya çıkmaz,
Aşk olmasa güzellik yüz göstermez.
Ebedi sevgi ezelde takdir edildiyse,
Bu kader kaza ile önlenebilir mi?
Ya Rab belâ-yı aşk ile kıl âşina beni,
Bir dem belâ-yı aşktan etme cüda beni.
İyi haber, karınca hızıyla yürüyemezken;
Kötü Fuzuli Sözleri haber, şimşek süratiyle yayılır.
Senin bakmaya meylin olmadıktan sonra,
bendeki bu yüz güzelliği ne işe yarar?
Öyle şaşılacak bir işe giriştim ki;
başı, sonu bütünü ile sıkıntı ve endişe…
Canını cananına vermektir kemali aşıkın.
Vermeyen can itiraf etmek gerek noksanın.
Cânı içün kim ki cânânın sever cânın sever,
Cânı kim cânânı içün sevse cânânın sever.
Ayrılık günü yüzüme perde çek ey kanlı gözyaşı!
Ki gözüm o ay yüzlüden başka bir şey görmesin.
Öyle ser-mestem ki idrâk etmezem dünyâ nedir,
Ben kimem sâki olan kimdir mey-i sahbâ nedir.
Suya virsün bağ-ban gül-zarı zahmet çekmesün,
Bir gül açılmaz yüzün tek virse min gül-zara su.
Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı?
Felekler https://www.neguzelsozler.com yandı âhımdan murâdım şem’i yanmaz mı?
Vuslat olunca ayrılıktan korkmak gerek.
Vuslat! Ah! Ne efsunkâr bir kelime ne kutlu bir an!
Zaman! Ah zaman! Hem dost hem düşman…
Göğsümü yar da gönlümün aşkla nasıl çırpındığını gör;
Pencere aç da her solukta havadan dalgalanan denize bak.
Ateşli ahı dağı eritmekten aciz kalmış dağ eri Ferhat’ın.
Ne yapsın miskin işte o kadar imiş onun da aşkı.
Hasretle baktıkça sana kanlı yaşlar dökülür gözlerimden.
Kirpik oklarını gördükçe delinir bağrım ta derinden…
Ey âşıklarını dert edinmeyen sevgili!
Senin bu umursamaz tavrın halimi perişan eyledi.
Bir gün olsun ne haldesin? Diye sormuyorsun ya asıl dert bu.
Senden ayrı düşüp de hala yaşayanlara hayranım.
Beklemek, yaşamanın en acı veren en korkunç halidir.
Selâm verdim; rüşvet deyüldür diye selâmım almadılar.
Aşıklar zelil ve bayağı olur safa ve saygınlık sevilene yaraşır.
Kimseye verme ağlayıp inlemeyi benden gayrı; kimse perişan olmasın aman!
Dünyada her kim ki canını cananı için severse aslında yine cananını sevmiş olur.
Senin ayrılığında hayatı sona erdirme özelliği gizlidir ayrılığın ölüm demektir.
Kimsesizliğim o dereceye vardı ki, çevremde bela girdabından başka dönen kimse yok.
Bana ne gönül ateşinden başka kimse yanar ne de tan yelinden başka kimse kapımı açar.
Yar için ağyare minnet ettiğim aybeyleme bağban bir gül için bin hare hizmetkâr olur.
Aşk derdiyle hoşem el çek ilacımdan tabib kılma derman kim helakim zehri dermanındadır.
Mende Mecnun’dan füzun aşıklık istidadı var aşık-ı sadık menem Mecnun’un ancak adı var.
Güzelliğin vasıflarını söylemek için söz çoktur ama güzelliğin tatlılığına hiç söz yoktur.
Başımın dönmesi misk kokulu kâküllerinden düşkünlüğüm ise dağınık saçlarını hatırlamaktan.
