Bu sayfamızda Erasmus Sözleri (Desiderius Erasmus Sözleri) yer almaktadır.
DESİDERİUS ERASMUS SÖZLERİ
His yoksa kötülük de yoktur.
Her şey boş, bomboş, bomboş!
Bağışla tanrım. (Son sözleri)
Kötü huyların en büyüğü temkindir.
Yerinde saçmalamak tatlı bir şeydir.
Mutluluk, aklın bittiği yerde başlar.
Kimse seni övmüyorsa, sen kendini öv.
Tanrı dışında hiç kimseye iyi denemez.
Beni tanımlamak bana sınırlar çizmektir.
Bir dert, onu önemsemeyene dert değildir.
Bizi mutlu eden, düşünsel eğilimlerimizdir.
Bu hayatta ruh maddenin çamuruna batmıştır.
Hiçbir şey bilmemek, ah ne mutlu bir yaşam!
Her insan kendi bilgeliği yüzünden deli oldu.
Körlerin ülkesinde, tek gözlü insan kral olur.
Gerektiğinide deliyi oynamak en büyük bilgeliktir.
Ne kadar deliliğimiz varsa, o oranda daha mutluyuz.
Bir deli gibi konuşuyorum, ama Desiderius Erasmus Sözleri çok daha fazlasıyım.
Delinin yüreğinde ne varsa, yüzüne de yansıtır, sözünü de.
İnsan doğanın ona koyduğu sınırların dışına taşmak istiyordu.
Hem felsefe hem ölüm ruhu görünür şeylerin üzerine yükseltirler.
Sağ duyusu fazla olan bir ruhta, memnuniyetsizliklere çok sebep vardır.
Deli yolda giderken, kendisi deli olduğundan, herkesi de deli zanneder.
Bana gelince, ben her zaman ağzıma geleni söylemekten büyük keyif almışımdır.
Karakteri ne olursa olsun, insanın doğası büyük kusurlar işlemeye eğilimlidir.
Filozofların yönettiği ya da yönetenlerin filozofluk https://www.neguzelsozler.com ettiği devletlere ne mutlu!
Savaş o kadar zalimce bir şeydir ki, insan soyundan çok vahşi hayvanlara yakışır.
Kendimi tarif etmek, kendime sınır çizmek olur; kudretimin ise asla sınırı yoktur.
Epikuros Sözleri Sayfamızda Epikuros Sözleri yer almaktadır. Kendini belli etmeden yaşa! Doğruluğun en güzel me
İtiraf edin ki, güzel, hoş olarak yaptığınız ne varsa, hepsini bu deliliğe borçlusunuz.
Bir deliyle bir bilge arasındaki fark birinin tutkularına, diğerinin aklına boyun eğmesidir.
Delilik, deli için bir sevinç kaynağıdır; ve bununla delilik olmadan hayatta hiçbir zevk olmaz.
Dünyada her şey o kadar karanlık ve değişkendir ki, hiçbir şeyi kesin olarak bilmek mümkün değildir.
Beni, kim benden daha iyi tasvir edebilir.? Beni, kendi tanıdığımdan daha iyi tanıdığını iddia eden biri olamaz.
Bilgeyi bir akşam yemeğine davet et de gör, ya hüzünlü sessizliğiyle ya da sıkıcı sorularıyla herkesi canından bezdirecektir.
Sırası gelmişken insanoğlunun tabiri caizse nankörlüğünün ya da ilgisizliğinin beni hayrete düşürdüğünü söylemeden geçemeyeceğim.
İnsanların çoğu delidir.Deliliğin birkaç türünü kendinde taşımayan tek birey bile yoktur. Halbuki bütün dostluklar benzerliğe dayanırlar.
Kendini Beğenmişlik’in hem kişisel hem de ortak kimlikler üzerinden insanları ne kadar mutlu ettiğini görmek için başkaca ayrıntılar vermek gereksiz.
Kendinden nefret eden biri başka birini sevebilir mi ? Kendi kendisinden canı sıkılan, kendinden yorulmuş biri içinde yaşadığı topluma mutluluk verebilir mi?
İnsanın her şeyi iyi tanımasını engelleyen iki şey vardır: biri ruhunun önüne perde çeken utanma, öteki de kendisine tehlikeyi gösterip büyük işlemlere girişmekten yüz çevirten korku.
Kuşlar yakalanıp kafese kapatıldıklarında ve insan sesini taklit etmeyi öğrendiklerinde doğanın onlara bahşettiği büyüyü tamamen yitirirler çünkü sanatın sahtelikleri doğanın yarattığı hiçbir güzellikle başa çıkamaz.
Görüyorum ki bir son söz bekliyorsunuz; eğer burada size söylediğim bütün gevezelikleri hatırladığımı sanırsanız, gerçekten pek yanılırsınız. Grekler eskiden “Belleği, hafızası iyi olan davetliden nefret ederim”, derlerdi; ben de size şimdi, “Her şeyi hatırlayan bir dinleyiciden nefret ederim”, diyorum. Elveda, Deliliğin yüksek ve aziz dostları; beni alkışlayınız; size sağlık ve güzel eğlenceler dilerim.
